Расійская акадэмія навук

(Пасля перасылкі з АН СССР)

Расійская акадэмія навук (РАН) — дзяржаўная акадэмія навук, вышэйшая навуковая арганізацыя Расійскай Федэрацыі, вядучы цэнтр фундаментальных даследаванняў у галіне натуральных і грамадскіх навук у краіне. Асноўнай мэтай дзейнасці Расійскай акадэміі навук з’яўляецца арганізацыя і правядзенне фундаментальных даследаванняў, накіраваных на атрыманне новых ведаў аб законы развіцця прыроды, грамадства, чалавека і спрыяльных тэхналагічнаму, эканамічнаму, сацыяльнаму і духоўнаму развіццю Расіі. Расійская акадэмія навук з’яўляецца некамерцыйнай навуковай арганізацыяй, створанай у форме дзяржаўнай акадэміі навук і выконваючай важныя канстытуцыйна-публічныя задачы па забеспячэнні дабрабыту і росквіту Расіі (Прэамбула Канстытуцыі РФ) і свабоды навуковай творчасці (арт. 44 Канстытуцыі РФ).[2]

Расійская акадэмія навук
(РАН)

Новы будынак Прэзідыума Расійскай акадэміі навук на Вараб'ёвых горах у Маскве
Міжнародная назва Russian Academy of Sciences
Дата заснавання 1724
Тып нацыянальная акадэмія навук
Прэзідэнт Генадзь Якаўлевіч Краснікаў[ru][1]
Навуковыя супрацоўнікі ~ 50 тыс.
Акадэмікі 833
Члены-карэспандэнты 1097
Размяшчэнне Масква
Юрыдычны адрас 119991, Масква, Ленінскі пр. 14
Сайт www.ras.ru
Узнагароды
ордэн Леніна ордэн Дружбы
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Агулам у Акадэміі станам на 4 лістапада 2023 года налічвалася 1008 навуковых устаноў, каля 50 тыс. навуковых супрацоўнікаў, у тым ліку 833 акадэмікаў, 1097 членаў-карэспандэнтаў і 713 акадэмічных прафесараў[ru]. Таксама ёсць 447 замежных членаў.

Акадэмікі правіць

Член-карэспандэнты правіць

Выданні правіць

Гл. таксама правіць

Акадэміі навук краін блізкага замежжа правіць

Зноскі

  1. Gennady Krasnikov elected new President of the Russian Academy of Sciences. Novye Izvestia (20 верасня 2022).
  2. Голиченков А. К. «Академия — один из столпов российской государственности» в книге Гаджиев Г. А., Голиченков А. К. (ред.) Правовой статус Российской Академии Наук: с позиций конституционной экономики. — М., Юстицинформ, 2011, ISBN 978-5-7205-1118-0, с. 4

Спасылкі правіць