Андрэй Іванавіч Александровіч: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Agonum (размовы | уклад)
Дадаў лiнкi да файлаў з тэкстамi
др →‎Біяграфія: афармленне
Радок 27:
 
== Біяграфія ==
Cкончыў [[МБПТ]] ([[1925]]), [[БДУ]] ([[1930]]<ref name="БС">т. 5. Биографический справочник. Мн: Издательство «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. 29 с.</ref>). Кіраваў распрацоўкай [[руска-беларускі слоўнік Александровіча|нарматыўнага руска-беларускага слоўніка]] (1931—1937). Член-карэспандэнт [[АН БССР]]<ref>[https://cloud.mail.ru/public/LHyp/STzAkWtcA ЧленПасведчанне пра абранне членам-карэспандэнт]карэспандэнтам [[АН БССР]]</ref><ref name="БС"/>, намеснік старшыні праўлення [[СП БССР]] ([[1934]]—[[1937]]1934—1937), дырэктар [[Інстытут мовазнаўства НАНБ|Інстытута мовы БелАН]].
 
Падчас [[рэпрэсіі ў БССР, 1929-1931|рэпрэсій 1929—1931  гг.]] выступіў супраць «[[нацдэм]]аў» (паэма «Цені на сонцы»<ref>[https://cloud.mail.ru/public/8MCo/itab6naQF «Цені на сонцы]»]</ref>, выступленне на III пленуме праўлення [[СП СССР]]<ref>[https://cloud.mail.ru/public/51iG/zAP8pi1fY Тэкст выступленне на III пленуме праўлення] [[СП СССР]]</ref>). Падчас [[рэпрэсіі ў БССР, 1937-1938|рэпрэсій 1937—1938  гг.]] арыштаваны (2.7.1938), асуджаны на 15 гадоў лагераў; у 1938—1947 на Крайняй Поўначы, працаваў на будоўлі Нарыльскага металургічнага камбіната. Тэрмін зняволення быў скарочаны да 8 гадоў, і ў 1947 годзе ён выйшаў на волю. У 1948 яму забаранілі працаваць у друку. Быў зноў арыштаваны 26.2.1949 і сасланы ў Краснаярскі край. Рэабілітаваны ў 1955. Потым жыў і працаваў у Мінску. Памёр у санаторыі ў Падмаскоўі. Пахаваны ў Мінску.
 
== У літаратуры ==