Смаленскае княства: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі |
JerzyKundrat (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 15:
Спроба смаленскай цэнтральнай велікакняжацкай улады перашкодзіць дэзінтэграцыйным працэсам і аднавіць страчаныя пазіцыі, зробленая ў [[1300]] г. вялікім князем [[Аляксандр Глебавіч, князь смаленскі|Аляксандрам Глебавічам]], у адносінах да Дарагабужа скончылася няўдачай<ref>Полное собрание русских летописей. Т. 7. — СПб., 1856. — С. 182</ref>. Аднак у 1302 г. маскоўскія князі захапілі Мажайскі ўдзел<ref> ''Ластоўскі, Г.'' Смаленская зямля ў канцы XIII — першай паловы XIV стст. / Генадзь Ластоўскі // Беларускі гістарычны часопіс. — 1997. — № 2. — С. 29.</ref>.
З сярэдзіны [[13 стагоддзе|XIII ст.]] на Смаленск пачаліся набегі Літвы. Княства, якое ўсё больш слабела, паступова губляе землі, і Смаленск усё больш трапляе ў залежнасць ад [[Маскоўская дзяржава|Масквы]] і Літвы. У пачатку [[14 стагоддзе|XIV ст.]] ад Смаленскага княства адышлі да [[ВКЛ|Вялікага Княства Літоўскага (ВКЛ)]] землі Падняпроўя, басейн Проні, верхняе Паволжа. Пры князі Іване Аляксандравічы (1313—58) Смаленск трывала трапіў пад уплыў ВКЛ. Князь [[Святаслаў Іванавіч]] (1358—86) імкнуўся да захавання незалежнасці Смаленскага княства, але ў выніку паходаў ВКЛ яно страціла значную частку тэрыторыі на поўдні і поўначы, у т.л. [[Мсціслаў]] і [[Ржэў]]. Святаслаў Іванавіч загінуў у [[1386]], калі смаленскае войска было разбіта ў бітве на рацэ Віхра (пад Мсціславам). Апошнія смаленскія князі [[Юрый Святаславіч]] (1386—92) і Глеб Святаславіч (1392—95) знаходзіліся пад уплывам ВКЛ. Скарыстаўшы міжусобіцу паміж Глебам і Юрыем, вялікі князь ВКЛ [[Вітаўт]] у [[
== Гл. таксама ==
|