Давыд Ігаравіч: Розніца паміж версіямі

У [[1080]] годзе князь Давыд Ігаравіч незадаволены сваім [[Дарагабужскае княства, на Гарыні|дарагабужскімДарагабужскім удзелам]], разам з [[Валадар Расціславіч Перамышльскі|Валадаром Расціславічам]], захапіў [[Тмутараканскае княства]] выгнаўшы [[Рацібор, баярын Усевалада Яраславіча|Рацібора]] — пасадніка [[Усевалад Яраславіч|Усевалада Яраславіча]]. Некалькі гадоў Д. І.Давыд і Валадар княжылі ў [[Тмутаракань|Тмутаракані]], дзе да іх далучыўся Валадараў брат — [[Васілька Расціславіч Церабоўльскі|Васілька Расціславіч]],. пакульУ у [[1082]] згодзе са ссылкі на [[Візантыя|Візантыівізантыйскі]] (звостраў [[Востраў Родас|в. Родас]]) не вярнуўся ранейшы тмутараканскі князь [[Алег Святаславіч]], які заняў Тмутаракань, перабіў [[Хазары|хазараў]], якія забілі яго брата [[Раман Святаславіч|Рамана]], аі Д.заняў І.сталец, а Давыда, Валадара і Васільку адпусціў. У [[1084]] Д.годзе І.Давыд зноўтаксама з Валадаром і Васількам захапілізахапіў [[Уладзімір-Валынскі]], але збеглі адтуль, калі з войскам падыйшоўпадышоў [[Уладзімір Усеваладавіч|Уладзімір Манамах]] збеглі адтуль. Тады Д. І. з дружынайДавыд пайшоў да вусця [[Рака Днепр|Дняпра]], захапіў [[Горад Алешша|Алешша]], дзеі рабаваў караваны візантыйскіх суднаў, ідучыхякія ішлі з [[Кіеў|Кіева]]. Кіеўскі князь Усевалад Яраславіч, якому Д. І.Давыд даводзіўся пляменнікам, жадаючы спыніць разбоі паслаў на яго войска, якое захапіла і прывяло Д.Давыда І. уў Кіеў, дзе Усевалад Яраславіч надаўдаў пляменніку [[Дарагабуж (Гошчанскі раён, Ровенская вобласць, Украіна)|Дарагабуж]] (на [[Рака Гарынь|р. ГарыньГарыні]]) — яго папярэднюю воласць, а пасля смерці [[Яраполк Ізяславіч|Яраполка Ізяславіча]] дадаўдаў Уладзімір-Валынскі.

У [[1097]] Д.годзе І.Давыд удзельнічаў у [[IЛюбецкі з'езд у Любечыз’езд|з'езде ў Любечы]], пасля разам з [[Святополк Ізяславіч|Святополкам Ізяславічам]] адправіўся ў Кіеў. Тут некаторыяНекаторыя [[баяры]] сталі намаўляць Д. І.Давыду на ВасількаВасільку Расціславіча. Д. І.Давыд паверыў хлуслівым паклёпам, а потым упэўніў і недаверлівага Святаполка, што Васілька яму вораг. Змовіўшыся, Святаполк і Д.Давыд І.змовіліся і запрасілі ВасількаВасільку на княжыкняжацкі двор у КіеўКіеве. ТутТам ВасількаВасільку схапілі, скавалі падвойнымі ланцугамі і прыставілі вартавога на ноч. У наступную ноч слугі Д. І.Давыда перавезлі ВасількаВасільку ў [[Белгарад,Білагародка Кіеўская(Кіева-Святошынскі вобласцьраён)|Белгарад]] і там асляпілі, а потым адвезлі ў зняволенне ва Уладзімір-Валынскі.

Князі Уладзімір Манамах, [[Давыд Святаславіч|Давыд]] і [[Алег Святаславіч]]ы, пазнаўшыкалі абдазналіся гэтымпра злачынствезлачынства, пайшлі насупраць Святаполка вайной, але памірыліся зпасрэдніцтвам ім пры пасярэдніцтве [[Мітрапаліты кіеўскія і ўсяе Русі|мітрапаліта]] і ўсіх кіяўлян. І паслалі сказаць Святаполку: ''«Гэтая сварказвада з-запраз Давыда. Ідзі зараз на яго і альбоабо захапі, альбоабо прагані яго»''. Святаполк пагадзіўся з прысудам князёў, але замарудзіўмарудзіў з паходам.

Тым часам увеснувясной [[1098]] Д.года І.Давыд пайшоў заняць Васількаву воласць [[Церабоўль]]. Брат ВасількаВасількі, Валадар Расціславіч, сустрэў Д.Давыда І. ўкаля [[Горад БужскБуск|Бужска]]. Д. І.Давыд не пажадаўхацеў уступаць з ім у бой і зачыніўсязакрыўся ў Бужску, а Валадар паслаў сказаць яму: ''«Чаму, зрабіўшы зло, не павінішся ў тым? Успомні, колькі ты ўжо зла нарабіў!», --'' Д. І.Давыд стаў вінаваціць ва ўсім Святаполка, гаворачы: ''«Хіба я гэта зрабіў? Хіба ў маім гэта было горадзе? Я сам баяўся., што мяне схопяць і паступяць са мной гэтак жатаксама; нехаця прыйшлося мне далучыцца да змовы і дзейнічаць заадно са Святаполкам»''. Валадар адказваў на гэта: ''«Бог сведка таму, а зараз адпусці брата майго, і я з табой паміруся»''. Д. І.Давыд узрадаваўся і зараз жа выдаў ВасількаВасільку Валадару, і быў складзенызаключаны мір. -- Васілька сеў у Церабоўлесваёй Церабоўлі, а Д. І.Давыд вярнуўся ва Уладзімір-Валынскі.

Трохі пачакаўшыНеўзабаве Валадар і Васілька пайшлі насупраць Д. І.Давыда, узялі [[із'езд]]ам [[Усевалаж, (Валынь)|Усевалаж]], і спалілі яго, а жыхароў забілі. Затым пайшлі да Уладзіміра-Валынскага. Д. І.Давыд зачыніўсязакрыўся ў [[горад]]зегорадзе, а браты аблажыўшыаблажылі яго паслалі да ўладзімірлян з такімі словамі: ''«Мы прыйшлі не на горад ваш і не на вас, а на ворагаў сваіх: на [[Турак (баярын уладзімір-валынскі)|Турака]], на [[Лазар (баярын уладзімір-валынскі)|Лазара]] і на [[Васіль (баярын уладзімір-валынскі)|Васіля]], бо гэта яны падгаварылі Давыда і схілілі яго нада злачынства»''. Гараджане, выслухаўшы паслоў, сабралі веча і сказалі Д. І.Давыду: ''«Выдай мужоў гэтых, не будзем біцца за іх, а за цябе біцца можам. Калі не аддасі іх, то адамкнемадчынім брамы, а ты сам аб сабе падбай»''. Д. І.Давыд вымушаны быў выдаць сваіх дарадцаўрадцаў Васіля і Лазара. Толькі Турака не мог ён выдаць, бо тойён збег у Кіеў. Пасля гэтага Расціславічы склалізаключылі новы мір з Д. І.Давыдам, а на другі дзень павесілі Васіля і Лазара, і расстралялі целы іха Васількавы [[отракі]] расстралялі іх целы.

У [[1099]] годзе Святаполк Ізяславіч, як абяцаў, пайшоў вайнойсупраць на Д. І.Давыды, які пазнаўшыдазнаўшыся абпра прыбыцціпрыбыццё Святаполка ў [[Брэст|Берасце]], адправіўся ў [[Польшча|Польшчу]] па дапамогу да свайго цесця Уладзіславакнязя Германа[[Уладзіслаў заI дапамогайГерман|Уладзіслава Германа]]. Уладзіслаў абяцаў дапамагчы Д.і І., узяўшы з ягоузяў за абяцанне 50 [[Грыўня, плацёжны злітак|грыўняў]] золата, але саюз са Святаполкам здаўсябыў Уладзіславу выгадней. Д. І.Давыд зачыніўсязакрыўся ва Уладзіміры-Валынскім, а Святаполк стаяў пад горадам сем тыдняў. Д. І.Давыд не здаваўся, чакаючы дапамогі ад палякаў, але нарэшце, бачачы, што чакаць няма чаго,ўрэшце стаў прасіць у Святаполка, каб той выпусціў яго з горада. Святаполк пагадзіўся, і яны пацалавалі адзін аднаму крыж ([[22 красавіка]] 1099), пасляі чаго Д. І.Давыд выехаў у [[Чэрвень]], а. Святаполк заехаўпасадзіў ва УладзімірУладзіміры-Валынскі,Валынскім пасадзіў тутсвайго сына [[Мсціслаў Святаполчыч|Мсціслава]], а іншага сына, -- [[Яраслаў Святаполчыч|Яраслава]], паслаў у [[Венгрыя|Венгрыю]] пада караля [[Каламан, кароль Венгрыі|Каламана]], каб ваяваць разам з ім супраць Расціславічаў.

Агульная небяспека зноў злучылааб'яднала РасціславічаўДавыда з Д. І.Расціславічамі, пакінуўшы сваёй жонку ў Валадара, ён адправіўся шукацьпа падмогіпадмогу ўда [[Полаўцы|полаўцаў]]. Па дарозе сустрэў [[Баняк, хан палавецкі|Баняка]] з яго ардой і разам зяны ім раптоўнараптам напаў на венграў. НеВенгры не вытрымаўшывытрымалі націску, тыя пабеглі ўздоўж берага [[РакаСан Сан(рака)|СануСана]], а полаўцы гналіся за імі два дня,дні забіваючы іхі безшмат лікузабілі. Яраслаў Святаполчыч збег у Польшчу, а Д. І.Давыд захапіў [[Суцейск]] і Чэрвень, а потым раптоўнараптам з'явіўся пад УладзімірУладзімірам-Валынскім. Гараджане паспяхова абараняліся ад полаўцаў, але неўзабаве Мсціслаў Святаполчыч загінуў у баі.

Святаполк адразу жа паслаў супраць Д. І. свайгоДавыда ваяводу [[Пуцята, ваявода кіеўскі|Пуцяту]]. Пуцята прыйшоў да [[Луцк]]а і тут злучыўся са [[Святаслаў Давыдавіч Чарнігаўскі|Святаславам Давыдавічам]]. Яны, разам яны пайшлі да УладзімірУладзіміра-Валынскага і [[5 жніўня]] раптоўна1099 года раптам напалі на яго, калі ніхтосамога іхДавыда не чакаў,было аў самаго Д. І. не былогорадзе, і прыняліся секчызабівалі ўсіх, хто трапляўся на шляху. Гараджане выскачылівыйшлі з-за сценаўсцены і таксама пачалі секчыбой супраць ваяроў Д. ІДавыда. Святаслаў і Пуцята пасадзілі ва УладзімірУладзіміры-ВалыскімВалынскім пасадніка [[Васіль, пасаднік уладзіміра-валынскі)|Васіля]] і пайшлівярнуліся кожны ў свой горад. Д. І.Давыд зноў пабег у стэпстэпы да Баняка, разам з ім і са мноствам полаўцаў вярнуўся на [[Русь]] і аблажыў Святаслава ў Луцку. Святаслаў, бачачыбачыў, што не можа супрацьстаяць такому вялікаму войску, заключыў з Д. І.Давыда мір і з'ехаў да бацькі ў [[Чарнігаў]]. Д. І.Давыд заняў Луцк, зараз жаадразу пайшоў на Уладзімір-Валынскі, пасадніка Васіля прагнаў, заняў горад і сеў у ім княжыць.

У [[Жнівень|жніўні]] 1100 годзе на [[I зЗ'езд у Віцічаве|з'езде ў Віцічаве]] сустрэліся Святаполк, Уладзімір, Давыд і Алег Святаславічы. Князі дамовіліся паміж сабою, што не прабачацьдаруюць Д.Давыду І. ягоІгаравіча падступства. Праз 20 дзён князі зноў [[II з'езд у Віцічаве|з'ехаліся ў Віцічаве]], і прыйшоў да іх Д. ІДавыд. Князі стаялі кожны са сваёй дружынай, а Д. І.Давыд сядзеўбыў убаку, таму штобо князі не дапусцілі яго да сабе. Затым, параіўшыся, князі паслалі да Д. І.Давыда кожны сваіх баяраў, тыя казалі: ''«Вось, што гавораць табе браты: не жадаем даваць табе Уладзіміра, таму штобо ты ўсадзіў нож у нас, чаго не было ў Рускай зямлі. Мы цябе не чапаем і ніякага зла табе не робім — ідзі ў Бужск і сядзі там, а Уладзімір аддасць Святаполк сыну свайму Яраславу»''. Д.Давыд І. з'ехаўпаехаў у Бужск да якога яму дадалі [[Горад Астрог|Астрог]], [[Дубна, Ровенская вобласць, (Украіна)|Дубна]], [[Чартарыйск]] і 400 грыўняў срэбра, а Святаполк дадаў яму яшчэ Дарагабуж — папярэднюю яго воласць. У [[1111]] удзельнічаўгодзе ўдзельнічаў у вялікім паходзе супраць полаўчаўполаўцаў за [[Рака Дон|Дон]]. Пахаваны ў Кіеве, у [[Царква Багародзіцы, (Кіеў)|царкве Св. Багародзіцы]]. Спадчыну Д. І., Дарагабуж, Бужск, Астрог, Дубна і Чартарыйск, атрымаў Яраслаў Святаполчыч кн. уладзіміра-валынскі. <!--Даведаўся толькі што, высновы, ці былі ў яго сыны, рабіце самі.-->

* ''Богуславский В. В.'', ''Бурминов В. В.'' Русь. Рюриковичи. Иллюстрированный исторический словарь. -- М.: Изд. «Познавательная книга плюс», 2000. -- 672 с.: ил.