Альбер Клод

Альбер Клод (фр. Albert Claude) (23 жніўня 1899, Ланглье, Бельгія — 22 мая 1983, Брусель) — бельгійскі і амерыканскі вучоны-біяхімік.

Альбер Клод
Дата нараджэння	24 жніўня 1898(1898-08-24), 21 жніўня 1899(1899-08-21), 23 жніўня 1898(1898-08-23) ці 24 жніўня 1899(1899-08-24)
Месца нараджэння	Нёшато[d], акруга Нёшато[d], правінцыя Люксембург, Валонія, Бельгія
Дата смерці	22 мая 1983(1983-05-22)
Месца смерці	Брусель, Бельгія
Грамадзянства	Бельгія  ЗША
Жонка	Julia Gilder[d]
Род дзейнасці	біёлаг, навуковы работнік, урач, выкладчык універсітэта, біяхімік, хімік, cell biologist
Месца працы	Ракфелераўскі ўніверсітэт Брусельскі свабодны ўніверсітэт[d]
Альма-матар	Льежскі ўніверсітэт[d]
Член у	Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Французская акадэмія навук Парыжская медыцынская акадэмія[d] Каралеўская акадэмія медыцыны Бельгіі[d]
Узнагароды	прэмія Луізы Грос-Хорвіц (1970)
Альбер Клод на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся і памёр у Бельгіі, 20 гадоў (1929—1950) жыў у ЗША, захаваўшы да канца жыцця падвойнае грамадзянства. Альбер Клод ператварыў цыталогію — дысцыпліну, якая апісвае будову жывой клеткі, у сапраўдную навуку. Адным з першых ужыў метад дыферэнцыраванага цэнтрыфугавання для даследавання субклетачных структур. Упершыню пачаў выкарыстоўваць у біялогіі электронны мікраскоп. Паказаў выразную сувязь паміж структурай, функцыяй і месцазнаходжаннем у клетцы таго ці іншага клетачнага элемента. Так, ён выявіў дыхальную функцыю мітахондрый. Прафесар Брусельскага і Рокфелераўскага ўніверсітэтаў. Ён быў членам французскай і бельгійскай медыцынскіх акадэмій і ганаровым членам Амерыканскай акадэміі навук і мастацтваў.

У 1974 годзе, сумесна з двума калегамі (Георгам Паладэ і Крысціянам дэ Дзювам) атрымаў Нобелеўскую прэмію па фізіялогіі і медыцыне (1974) «за адкрыцці, якія тычацца структурнай і функцыянальнай арганізацыі клеткі».