Артур Сент-Клэр

Артур Сэнт-Клер (23 сакавіка 1737 г. - 31 жніўня 1818 г) - амерыканскі ваенны дзеяч і палітык. Нарадзіўся ў Шатландыі, служыў у брытанскай арміі падчас французскай і індыйскай вайны, пасля чаго пасяліўся ў Пенсільваніі, дзе заняў мясцовую пасаду. Падчас амерыканскай вайны за незалежнасць, ён даслужыўся да звання генерал-маёра ў Кантынентальнай арміі, але страціў кіраванне пасля скандальнага сыходу з форту Тыкандэрога.

Артур Сэнт-Клер
Arthur St. Clair
1-ы Прэзідэнт Кантынентальнага кангрэса ЗША з 15 ліпеня 1788
Папярэднік	пасада заснавана
Пераемнік	Чарлз Вілінг Бірд
Нараджэнне	23 сакавіка 1737(1737-03-23) Тэрса[d], Thurso[d], Кейтнес, Хайленд, Шатландыя, Каралеўства Вялікабрытанія
Смерць	31 жніўня 1818(1818-08-31) (81 год) Грынсберг[d], акруга Уэстмарленд[d], Пенсільванія, ЗША
Месца пахавання	Грынсберг[d]
Адукацыя	Эдынбургскі ўніверсітэт
Дзейнасць	афіцэр, палітык
Аўтограф
Прыналежнасць	ЗША
Род войскаў	Кантынентальная армія і Брытанская армія[d]
Званне	major general[d]
Бітвы	Вайна за незалежнасць ЗША
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Пасля вайны ён служыў у якасці прэзідэнта Кантынентальнага Кангрэсу, які на працягу тэрміну яго службы была прынята Паўночна-Заходняя Пастанова. Пасля ён стаў губернатарам Паўночна-Заходняга тэрыторый ў 1788 годзе, а пасля утварэння штата - губернатарам Агая ў 1800 годзе. У 1791 Сэнт-Клер камандаваў амерыканскімі войскамі ў вайне супраць амерыканскіх індзейцаў. З-за палітычных спрэчак з адміністрацыяй Джэферсана, ён быў заменены на пасадзе губернатара ў 1802 годзе.

Біяграфія

Нарадзіўся ў Турс, Шатландыя; дакладная дата яго нараджэння і падрабязнасці ранняй жыцця невядомыя, але ёсць інфармацыя, што ён быў сынам гандляра і вывучаў медыцыну ў Эдынбургскім універсітэце. Прыбыў у амерыканскія калоніі ў 1757 годзе, служыў у брытанскай арміі падчас Франка-індзейскай вайны, у 1759 годзе атрымаў званне лейтэнанта, у 1762 годзе выйшаў у адстаўку і пасяліўся ў калоніі Пенсільванія, дзе купіў землі і заняўся гаспадаркай. Ужо да сярэдзіны 1770-х гадоў ён адчуў сябе амерыканцам, таму ўжо ў 1776 годзе падчас вайны за незалежнасць далучыўся да паўстанцаў і атрымаў спачатку пад камандаванне 3-і пенсільванскі полк, а затым быў праведзены ў генерал-маёры Кантынентальнай арміі, але ў 1777 годзе войскі пад яго камандаваннем не змаглі адстаяць форт Тыкандэрога, з прычыны чаго ён быў аддадзены ваеннаму суду і адхілены ад камандавання баявымі аперацыямі, аднак застаўся на службе.

Пасля завяршэння вайны ў 1783 годзе быў спачатку членам Пенсільванскага савета цэнзараў, затым дэлегатам на Кангрэсе Канфедэрацыі. У 1787 годзе быў абраны прэзідэнтам Кантынентальнага кангрэса на год і ў наступным годзе атрымаў прызначэнне губернатарам Паўночна-Заходніх тэрыторый, якая ўключае цяперашнія штаты Агая, Індыяна, Ілінойс і Мічыган. На пасадзе губернатара распачаў некалькі экспедыцый супраць індзейскіх плямёнаў, але з-за федэралістскіх поглядаў і варожасці ў адносінах з адміністрацыяй прэзідэнта Джэферсана ў 1802 годзе быў адхілены ад пасады губернатара. Памёр у сваім доме ў Пенсільваніі ў галечы.