Блюз-рок — гібрыдны музычны жанр, разнавіднасць рок-музыкі, які аб’ядноўвае элементы стыляў блюз і рок-н-рол. Аснову блюз-фатальнага гучання складаюць электрагітара, бас-гітара і ўдарная ўстаноўка, прычым гук электрагітары падвяргаецца скажэнню «овердрайв», звычайна з дапамогай лямпавага гітарнага ўзмацняльніка.

Блюз-рок
Кірунак: рок
блюз
рок-н-рол
Вытокі: блюз (асабліва электрык-блюз), брытанскі блюз, рок-н-рол
Месца і час узнікнення: пачатак-сярэдзіна 1960-х, Вялікабрытанія, ЗША
Папулярнасць: 1960-70-я
Разнавіднасці
Роднасныя: панк-блюз
Вытворныя: хеві-метал[1][2], хард-рок, бугі-рок

Блюз-рок пачаў сваё развіццё ў сярэдзіне 1960-х гадоў у Англіі і ЗША як тое, што музычны гісторык П'еро Скаруфі назваў «рытм-н-блюз у выкананні белых еўрапейскіх музыкантаў».[3] Англійскія гурты, такія, як The Who, Yardbirds, Led Zeppelin, Animals, Cream і Rolling Stones, эксперыментавалі з музыкай ранніх амерыканскіх блюзменаў Хаўліна Вульфа, Роберта Джонсана, Джымі Рыда, Мадзі Уотэрса і іншых.[4] Раннія блюз-фатальныя групы «імкнуліся іграць доўгія і складаныя імправізацыі, тыповыя для джазавых запісаў», але да сярэдзіны 1970-х гадоў блюз-рок стаў цяжэйшым і заснаваным на рыфах.[4] На хвалі папулярнасці рок-музыкі, «напачатку 70-х гадоў мяжа паміж блюз-рокам і хард-рокам была ледзь прыкметная».[4] Пазней, у 1980-х і 1990-х гадах выканаўцы блюз-рока вярнуліся да блюзавых каранёў, а некаторыя, напрыклад, Fabulous Thunderbirds ці Стыві Рэй Вон, «фліртавалі са статусам рок-зорак».[4]

Выканаўцы блюз-рока

правіць

Зноскі

  1. Weinstein, Deena. Heavy Metal: The Music and its Culture. DaCapo, 2000. ISBN 0-306-80970-2, pg. 14.
  2. Christe, Ian. Sound of the Beast. Allison & Busby. p. 1. ISBN 0749083514.
  3. P. Scaruffi. A History of Rock and Dance Music
  4. а б в г Blues-rock (англ.) на сайце AllMusic