Бокас-дэль-Тора (архіпелаг)
Бокас-дэль-Тора (ісп.: Bocas del Toro) — архіпелаг на паўночным захадзе Панамы. Плошча — каля 250 км². Насельніцтва — 13 000 чал. (2012 г.) На востраве Калон знаходзіцца адміністрацыйны цэнтр панамскай правінцыі Бокас-дэль-Тора — горад Бокас-дэль-Тора.
| Бокас-дэль-Тора | |
|---|---|
| ісп. Bocas del Toro | |
 Выгляд з паветра | |
| Характарыстыкі | |
| Колькасць астравоў | 10 |
| Найбуйнейшы востраў | востраў Калон |
| Агульная плошча | 250 км² |
| Найвышэйшы пункт | 3 м |
| Насельніцтва | 13 000 чал. (2012) |
| Шчыльнасць насельніцтва | 52 чал./км² |
| Размяшчэнне | |
| 9°20′ пн. ш. 82°15′ з. д.HGЯO | |
| Акваторыя | Карыбскае мора |
| Краіна | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Геаграфія правіць
Архіпелаг Бокас-дэль-Тора знаходзіцца на паўднёва-заходняй ускраіне Карыбскага мора. Складаецца з 10 буйных астравоў і мноства невялікіх астраўкоў і водмеляў. Найбуйнейшы востраў Калон займае плошчу 61 км².
Астравы ўзніклі ў неагенавы перыяд у выніку моцных тэктанічных зрухаў і па свайму паходжанню блізкія да суседняга кантынентальнага ўзбярэжжа. Некаторы час архіпелаг ўяўляў сабою плыткаводдзе, на якім збіраліся рачныя наносы, глей, марскія арганічныя асадкі. У апошні ледавіковы перыяд ён быў часткай кантынентальнай сушы, аддаленай ад мора, але з таяннем ледавікоў і павышэннем ўзроўню акіяна сфарміраваўся як група нізкіх астравоў (да 3 м). Астравы складзены пераважна такімі пародамі, як гліна, пясок, глей, пад якімі ляжыць старажытны лававы фундамент.
Клімат трапічны пасатны. Улетку магчыма ўзнікненне ўраганаў.
Гісторыя правіць
Архіпелаг Бокас-дэль-Тора быў адкрыты 6 кастрычніка 1502 г. Х. Калумбам. У XVII - XVIII стст. часцяком наведваўся піратамі, двойчы няўдала каланізаваўся выхадцамі з Францыі і Шатландыі. У першай палове XIX ст. каланізаваны плантатарамі з Ямайкі, ЗША і Калумбіі, якія перасяляліся на архіпелаг разам з рабамі, каб пазбегнуць падаткаў на радзіме. У 1850 г. рабства было адменена. Большая частка сучаснага насельніцтва Бокас-дэль-Тора — нашчадкі неграў-рабоў і пасяленцаў. З канца XIX ст. на астравах імкліва развівалася вытворчасць бананаў. З 1903 г. архіпелаг у складзе Панамы.