Веніямін Якаўлевіч Маркоўскі

Веніямін Якаўлевіч Маркоўскі
Веніямін Якаўлевіч Маркоўскі
Дата нараджэння	29 верасня 1924
Месца нараджэння	Залесава, Расія;
Дата смерці	3 кастрычніка 1943 (19 гадоў)
Месца смерці	Брагінскі раён, Палеская вобласць, БССР, СССР;
Месца пахавання	Чарнігаўская вобласць;
Грамадзянства	СССР;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	пяхота
Гады службы	1942—1943
Званне	Радавы
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна

Веніямін Якаўлевіч Маркоўскі (1924—1943) — чырвонаармеец Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1944).

Біяграфія

Веніямін Маркоўскі нарадзіўся ў 1924 годзе ў вёсцы Залесава (цяпер — Залесаўскі раён Алтайскага краю). У 1931 годзе разам з сям’ёй пераехаў у горад Салаір Кемераўскай вобласці, дзе скончыў сем класаў школы і школу фабрычна-заводскага вучнёўства, пасля чаго працаваў на рудніку. У 1939 годзе пераехаў у Новасібірскую вобласць, працаваў на залатых капальнях. У жніўні 1942 года Маркоўскі быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. З 1943 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны, быў стралком 215-га гвардзейскага стралковага палка 77-й гвардзейскай стралковай дывізіі 61-й арміі Цэнтральнага фронту. Вызначыўся падчас вызвалення Чарнігава і бітвы за Дняпро^[1].

Падчас баёў за вызваленне Чарнігава Маркоўскі адным з першых уварваўся ў нямецкія траншэі і асабіста знішчыў некалькі варожых салдатаў. У ноч з 27 на 28 верасня 1943 года Маркоўскі на чале перадавой групы пераправіўся праз Дняпро у раёне населенага пункта Старая Ёлча Брагінскага раёна Гомельскай вобласці Беларускай ССР і прыняў актыўны ўдзел у баях за захоп і ўтрыманне плацдарма на яго заходнім беразе. У баі за Старую Ёлчу Маркоўскі атрымаў цяжкае раненне, ад якога памёр 3 кастрычніка 1943 года. Пахаваны ў брацкай магіле у вёсцы Камароўка Рыпкінскага раёна (Чарнігаўская вобласць, Украіна)^[1].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 15 студзеня 1944 года за «мужнасць і гераізм, праяўленыя пры фарсіраванні Дняпра і ўтрыманні плацдарма на яго правым беразе» гвардыі чырвонаармеец Веніямін Маркоўскі пасмяротна быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза. Таксама пасмяротна быў узнагароджаны ордэнам Леніна^[1]^[2].

У гонар Маркоўскага названы вуліцы ў Салаіры і Камароўцы, ПТВ у Гур’еўске, устаноўлены бюсты ў вёсцы Заўялава Алтайскага краю, вёсцы Масляніна Новасібірскай вобласці і ў Камароўцы^[1].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г Веніямін Якаўлевіч Маркоўскі на сайце «Героі краіны»
↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 15 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 23 января (№ 4 (264)). — С. 1.

Літаратура

Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1988. — Т. 2 /Любов — Ящук/. — 863 с. — 100 000 экз. — ISBN 5-203-00536-2.
Новосибирцы — Герои отечества. — Новосибирск, 2010.
Церковный М. Ф. Шиганов А. Д. Юрьев Б. Ф. Героев подвиги бессмертны. — Киев, 1982.

[wh-1] а ^б ^в ^г Веніямін Якаўлевіч Маркоўскі на сайце «Героі краіны»

[2] Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 15 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 23 января (№ 4 (264)). — С. 1.

[1]

[2]