Габрыэль Аталь
Габрыэль Аталь (фр.: Gabriel Attal; нар. 16 сакавіка 1989, Кламар, Іль-дэ-Франс) — французскі палітык, Прэм’ер-міністр Францыі з 9 студзеня 2024 года.
| Габрыэль Аталь | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| фр.: Gabriel Attal | |||||||
 | |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Элізабет Борн | ||||||
| Нараджэнне |
16 сакавіка 1989[1][2][…] (35 гадоў) |
||||||
| Бацька | Yves Attal[d][4] | ||||||
| Маці | Marie de Couriss[d][5] | ||||||
| Партыя | |||||||
| Адукацыя | |||||||
| Навуковая ступень | бакалаўрыят[d][7] (ліпень 2007) | ||||||
| Дзейнасць | палітык | ||||||
| Аўтограф |
 |
||||||
| Сайт | info.gouv.fr/pers… (фр.) | ||||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||||
Біяграфія правіць
Дзяцінства і адукацыя правіць
Нарадзіўся 16 сакавіка 1989 года ў Кламары каля Парыжа. Бацька — Іў Аталь, юрыст і кінапрадзюсар, напалову эльзаскі і напалову туніскі яўрэй. Маці — Мары дэ Куры мае французскае і грэчаскае паходжанне (з адэскіх грэкаў), працавала ў кінавытворчай кампаніі.
Вырас у 13-м і 14-м акругах Парыжа разам з трыма сёстрамі. Вучыўся ў прыватнай школе у 6-й акрузе Парыжа.
У 2008—2010 гадах вывучаў права ва Універсітэце Парыж II (Універсітэт Пантэон-Асас), год (2009—2010) працаваў у Рыме. У 2013 годзе закончыў Парыжскі інстытут палітычных даследаванняў («Сьянс По»), дзе атрымаў ступень магістра па сувязях з грамадскасцю.
Яго палітычная дзейнасць пачалася з удзелу ў моладзевых пратэстах 2006 года. Удзельнічаў у мітынгах студэнтаў і прыхільнікаў Сацыялістычнай партыі, якія выступалі супраць увядзення правацэнтрысцкім урадам Дамініка дэ Вільпена новага віду працоўнага кантракту, які дазваляе працадаўцам аблегчыць працэс звальнення маладых спецыялістаў ва ўзросце да 26 гадоў. У тым жа годзе Габрыэль Аталь уступіў у Сацпартыю. Ён стварыў камітэт у падтрымку Інгрыд Бетанкур, франка-калумбійскай закладніцы, якую ўтрымлівалі FARC.
Палітычная кар’ера правіць
Пасля стажыроўкі ў Нацыянальнай асамблеі Францыі ў дэпутата Марысоль Турэн падчас прэзідэнцкай кампаніі 2012 года Габрыэль Аталь пяць гадоў працаваў дарадцам Міністра аховы здароўя Францыі, у яго абавязкі ўваходзілі сувязь з парламентам і напісанне прамоў. На муніцыпальных выбарах 2014 года Аталь заняў пятае месца ў спісе Сацыялістычнай партыі. Ён быў абраны адным з чатырох саветнікаў Сацыялістычнай партыі ў Ванве і ўзначаліў апазіцыю пасля адстаўкі кіраўніка сацыялістычнага спісу.
У 2016 годзе Габрыэль Аталь далучыўся да цэнтрысцкага руху «Рэспубліка на маршы» (з мая 2022 года — «Рэнесанс»), створанага Міністрам эканомікі Францыі Эманюэлем Макронам (Прэзідэнт Францыі з мая 2017 года).
18 чэрвеня 2017 года абраны ў Нацыянальны сход Францыі, прадстаўляў 10-ю выбарчую акругу О-дэ-Сен. Аталя хутка палічылі адным з самых таленавітых новых членаў парламента. У Нацыянальным сходзе ён стаў членам Камітэта па справах культуры і адукацыі. У снежні 2017 года прызначаны дакладчыкам па законапраекце аб даступнасці вышэйшай адукацыі.
Прызначаны прэс-сакратаром партыі Эмануэля Макрона ў студзені 2018 года і ў верасні 2018 года, пасля абрання Рышара Ферана на пасаду прэзідэнта Нацыянальнай асамблеі. Габрыэль Аталь выстаўляў сваю кандыдатуру на пасаду прэзідэнта гэтай парламенцкай групы, але ў выніку зняў кандыдатуру.
16 кастрычніка 2018 года прызначаны дзяржаўным сакратаром (малодшым міністрам) Міністра нацыянальнай адукацыі і моладзі Францыі Жана-Мішэля Бланкера. У 29 гадоў ён быў самым маладым членам урада Францыі, пабіўшы на некалькі месяцаў папярэдні рэкорд, усталяваны Франсуа Баруэнам у 1995 годзе. Адказваў за справы моладзі. Быў прэс-сакратаром урада пры прэм’ер-міністры Жане Кастэксе з 2020 па 2022 год. У маі 2022 года стаў Міністрам грамадскіх спраў і рахункаў Францыі ва ўрадзе прэм’ер-міністра Элізабет Борн.
У ліпені 2023 года Аталь быў прызначаны Міністрам нацыянальнай адукацыі і моладзі Францыі падчас перастановак ва ўрадзе Францыі ў 2023 годзе. Ва ўзросце 34 гадоў ён стаў самым маладым міністрам, які займаў гэтую пасаду ў сучаснай гісторыі Францыі. На гэтай пасадзе ён абвясціў аб забароне ісламскіх галаўных убораў у французскіх школах.
На працягу палітычнай кар’еры Габрыэль Аталь падвяргаўся антысеміцкім і гамафобным выказванням і праявам нянавісці ў сацыяльных сетках.
Прэм’ер-міністр правіць
9 студзеня 2024 года прызначаны Прэм’ер-міністрам Францыі пасля адстаўкі Элізабет Борн з пасады прэм’ер-міністра 8 студзеня 2024 года. Ва ўзросце 34 гадоў ён стаў самым маладым кіраўніком урада Францыі і першым адкрытым геем на гэтай пасадзе.
Асабістае жыццё правіць
У 2018—2023 гадах Габрыэль Аталь знаходзіўся ў грамадзянскім саюзе з дэпутатам Еўрапарламента, лідарам цэнтрысцкай партыі «Адраджэнне» Стэфанам Сежурне, міністрам замежных спраў Францыі з 2024 года.
Зноскі правіць
- ↑ Gabriel Attal // (unspecified title)
- ↑ Gabriel Attal // GeneaStar
- ↑ https://www.gouvernement.fr/personnalite/gabriel-attal Праверана 9 студзеня 2024.
- ↑ а б Catalog of the German National Library Праверана 10 студзеня 2024.
- ↑ https://actu.gala.fr/l_actu/news_de_stars/gabriel-attal-a-34-ans-qui-est-sa-mere-marie-de-couriss_515694
- ↑ а б https://www.gouvernement.fr/personnalite/gabriel-attal?mission=ministre-delegue-aupres-du-ministre-de-leconomie-des-finances-et-de-la-souverainete-industrielle-et-numerique-charge-des-comptes-publics#biographie
- ↑ https://resultat-bac.linternaute.com/academie-paris#candidate=candidat-12059133
Спасылкі правіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Габрыэль Аталь
