Галаўны мозг (лац.: cerebrum, стар.-грэч.: Ἐγκέφαλος) — частка цэнтральнай нервовай сістэмы пераважнай большасці хордавых, яе галаўное завяршэнне; у пазваночных знаходзіцца ў поласці чэрапа. У анатамічнай наменклатуры пазваночных, у тым ліку чалавека, мазгі ў цэлым часцей за ўсё пазначаюцца як encephalon — лацінізаваная форма грэчаскага слова; першапачаткова лацінскае cerebrum стала сінонімам вялікіх мазгоў (telencephalon).

Галаўны мозг:

I. Шыйныя нервы.
II. Грудныя нервы.
III. Паяснічныя нервы.
IV. Крыжавыя нервы.
V. Хвастцовыя нервы.

1. Канцавы мозг.
2. Прамежкавы мозг.
3. Сярэдні мозг.
4. Мост.
5. Мазжачок.
6. Прадаўгаваты мозг.
7. Спінны мозг.
8. Шыйнае патаўшчэнне.
9. Папярочнае патаўшчэнне.
10. «Конскі хвост».

Уключае 5 аддзелаў: прадаўгаваты, задні (мост і мазжачок), сярэдні, прамежкавы (таламус і гіпаталамус) і канцавы мозг (вялікія паўшар’і і мазолістае цела). Галаўны мозг складаецца з вялікай колькасці нейронаў, злучаных паміж сабой сінаптычнымі сувязямі. З дапамогай гэтых сувязяў, нейроны фарміруюць складаныя электрычныя імпульсы, якія кантралююць дзейнасць усяго арганізма.

Гл. таксама правіць

Спасылкі правіць