Гутнае шкло
Гутнае шкло — шкляныя вырабы, атрыманыя спосабам выдзімання, фармавання і дэкарыравання ўручную ў гарачым стане непасрэдна каля гутнай печы; від мастацкага шкла.
У Беларусі гутнае шкло дасягнула высокага мастацкага ўзроўню ў XVI—XVII стст. Вырабы — бакалы, кубкі, флаконы, фігуркі жывёл, шкляніцы — аздабляліся ляпным дэкорам, каляровымі ніткамі, жгутамі і г.д.
У XVI—XIX стст. выраблялася пераважна ў дробных гутах. У другой палове XIX стагоддзя ў сувязі з узнікненнем шклозаводаў і ўстаноўкай пнеўматычных прыстасаванняў для выдзімання посуду ў формы прыйшло ў заняпад.
Як прадукцыя масавай вытворчасці гутнае шкло пашырылася ў 1960 — пачатку 1990-х гг. на шклозаводзе «Нёман». Сярод мастакоў, якія працуюць у гутным шкле: В. Дзівінская, У. Жохаў, Т. Малышава, У. Мурахвер, Л. Мягкова, В. Падліпаліна, В. Сазыкіна, В. Самахвалаў, Г. Сідарэвіч, А. Ткачова, С. Шэцік і інш.
Літаратура
правіць- Гутнае шкло // Культура Беларусі: энцыклапедыя / рэдкал.: Т. У. Бялова (гал. рэд.) [і інш.]. — Мн.: Беларус. Энцыкл. імя П. Броўкі, 2012. — Т. 3. — 688 с. — 3 000 экз. — ISBN 978-985-11-0662-8.