Першы Канстанцінопальскі сабор

сусветны сабор хрысціянскай царквы
(Пасля перасылкі з Другі Усяленскі сабор)

Першы Канстанцінопальскі сабор, Другі Усяленскі сабор — Усяленскі сабор Царквы; скліканы ў 381 годзе імператарам Феадосіем I (379—395) у Канстанцінопалі. Прызнаецца Усяленскім усімі цэрквамі. Зацвердзіў дагмат аб сыходжанні Святога Духу ад Айца, пра роўнасць і адзінасутнасць Бога Духа Святога з іншымі абліччамі Святой Тройцы — Богам Айцом і Богам Сынам; дапоўніў і зацвердзіў Сімвал веры ў рэдакцыі, якая атрымала назву Нікейска-Цараградскай (Нікейска-Канстанцінопальскай).

Дата 381
Прызнаецца Праваслаўе, каталіцтва, англіканства, асірыйская царква, лютэранства, старажытнаўсходнія цэрквы
Папярэдні Сабор Першы Нікейскі сабор
Наступны Сабор Эфескі сабор
Скліканы Феадосіем I
Пад старшынствам Цімафея I, Мялеція, Рыгора Багаслова, Нектарыя
Колькасць прысутных 150 (Заходняя царква не была прадстаўлена на саборы)
Абмеркаваныя тэмы Арыянства, апалінарызм, савеліянства, пераемнік Мялеція
Дакументы і заявы Нікейска-Цараградскі Сімвал веры, 7 канонаў
Храналагічны спіс Сусветных сабораў
Другі Усяленскі сабор
(мініяцюра IX стагоддзя да сачыненняў Рыгора Багаслова)

Акрамя таго, усталяваў статус епіскапа Канстанцінопальскага як епіскапа Новага Рыма, другім па статусе пасля Рымскага епіскапа[1], абыйдучы епіскапа Александрыйскага, які да таго лічыўся першым на Усходзе і насіў тытул «Папа». У выніку ўтварылася так званая пентархія — пяцёрка галоўных епіскапскіх кафедраў (памесных цэркваў) хрысціянскага свету: Рым, Канстанцінопаль, Александрыя, Антыёхія і Іерусалім.

Сабор адкрыўся ў маі 381 года ў канстанцінопальскай Царква Святой Ірыны і скончыў працу ў ліпені таго ж года. Імператар Феадосій I прысутнічаў на яго адкрыцці, але ў саборных пасяджэннях ні яго прадстаўнікі, ні ён сам удзелу не прымалі.

Памяць Айцоў II Усяленскага сабору святкуецца Царквой 22 мая (4 чэрвеня).

Удзельнікі правіць

 
Рыгор Багаслоў

На Саборы прысутнічала 150 артадаксальных епіскапаў. Феадосій запрасіў на Сабор таксама 36 македаніянскіх епіскапаў на чале з найстарэйшым епіскапам Елеўсіем Кізікскім, спадзяючыся, што яны пагадзяцца ў спавяданні веры з артадаксальнымі. Але епіскапы Македоніі і Егіпта прама заявілі, што не дапушчаюць і не дапусцяць «адзінасутнасці», і пакінулі Сабор. Папу Рымскага Дамасія (з Заходняй Рымскай імперыі Грацыяна) імператар Феадосій пра адкрыццё Сабора нават не паведамляў.

Сярод галоўных удзельнікаў Сабора прысутнічалі: Мялецій Антыяхійскі, Цімафей I Александрыйскі, Кірыл Іерусалімскі, Геласій Кесарыска-Палесцінскі (пляменнік Кірыла), Асхолій Фесаланікійскі, Рыгор Ніскі (брат Васіля Вялікага), Амфілохій Іканійскі, Оптым Антыёхіі Пісідыйскай, Дыядор Тарскі, Пелагій Лаадыкійскі. Старшынствавалі на Саборы Мялецій Антыяхійскі, які неўзабаве пасля пачатку працы Сабора памёр, і яго замяніў Рыгор Назіянзін (каля 330-каля 390), вядомы ў царкве пад імем Багаслова, а пасля таго, як і ён пакінуў Сабор — Нектарый, пераемнік Рыгора на Канстанцінопальскай кафедры.

Зноскі

  1. Правіла 3-е

Спасылкі правіць