Дэмілітарызаваная зона (Карэя)
Дэмілітарызаваная зона (кар.: 한반도 비무장지대, Ханча: 韓半島非武裝地帶) — зона, якая падзяляе Карэйскі паўвостраў на дзве прыкладна роўныя часткі — паўночную (Карэйская Народна-Дэмакратычная Рэспубліка) і паўднёвую (Рэспубліка Карэя), перасякае 38-ю паралель пад невялікім вуглом. Пры гэтым усходні ўскраек ДМЗ ляжыць паўночней 38-паралелі, а заходні — паўднёвей.
| Карэйская дэмілітарызаваная зона | |
|---|---|
| кар.: 한반도 비무장지대(韓半島非武裝地帶) Hanbando Bimujangjidae | |
 Карэйская ДМЗ (чырвоны) з ваенна-дэмаркацыйнай лініяй (чорны). | |
| Тып | дэмілітарызаваная |
| Гады будаўніцтва | 27 ліпеня 1953 |
| Забудоўшчык |  КНДР  Рэспубліка Карэя  ААН
|
| Перыяд эксплуатацыі | з 27 ліпеня 1953 года па цяперашні час (ці да 10 ліпеня 2016[1]) |
| Сучаснае стан |
Цалкам укамплектавана і ў працоўным стане. |
| Адкрытасць для публікі |
Няма. |
| У кіраванні | КНДР Рэспубліка Карэя ААН
|
| Падзеі | падзел Карэі |
Дэмілітарызаваная зона (ДМЗ) шырынёй у 4 км расцягнулася праз паўвостраў на 241 км. Яе вось — «вайсковая дэмаркацыйная лінія», афіцыйна зафіксаваная Пагадненнем пра перамір'е 27 ліпеня 1953 года ў паселішчы Пханмунджом, дзе дагэтуль праходзяць перамовы паміж прадстаўнікамі Паўднёвай і Паўночнай Карэі. Тутака ж знаходзіцца адна з галоўных турыстычных славутасцей зоны — Дом свабоды, адкуль можна ў бінокль паглядзець на паўночнакарэйскі бок.
ГісторыяПравіць
Цягам усёй гісторыі падзелы Карэі, на мяжы адбываліся ўзброеныя канфлікты, дасягнулыя адменнага напалу падчас справакаванага Паўночнай Карэяй узброенага канфлікту 60-х гадоў. З мэтай забеспячэння бяспекі, Паўднёвая Карэя выбудавала са свайго боку ў 1977-1979 гадах так званую Карэйскую сцяну ўздоўж усёй мяжы. Кіраўніцтва КНДР сцвярджала, што сцяна была выбудавана Рэспублікай Карэя дзеля «абмежавання свабоднага перасоўвання грамадзян». Аднак прадстаўнікі Паўднёвай Карэі настойваюць, што функцыяй збудаванняў з'яўляецца абарона ад магчымасці танкавага ўварвання з боку КНДР. У пацверджанне сваіх слоў яны прадэманстравалі пляцоўкі супрацьтанкавых загарод журналістам[2].
Сцяна старанна замаскавана, але, мяркуючы па дадзеных аэрафотаздымкі і сведчаннях сведак, размешчана яна некалькімі сотнямі метраў паўднёвей ДМЗ і мае працягласць больш 240 км. Перапыняецца сцяна на цэлых 10 км толькі на адной пляцоўцы раўніннай мясцовасці — у Пханмунджоме. Існуюць звесткі, што для будавання гэтага цыклапічнага жалезабетоннага збудавання (з трапецыяватым профілем у разрэзе), які абыйшоўся паўднёўцам у 32 млрд. прэч, запатрабавалася 800 тыс. т цэменту, больш 200 тыс. т металічнай арматуры, 3,5 млн. кубаметраў пяску і жвіру. Яе падстава паглыблена пад зямлю на 2—3 м, вышыня сцяны вагаецца ад 3 да 5 м, шырыня ад 10 да 19 м — у падставы і ад 3 да 7 м — у верхняй частцы. Сама сцяна і падыходы да яе абаронены змешчанай пад напругай калючым дротам[3].
Пасля падзення Берлінскай сцяны дэмілітарызаваная зона лічыцца апошнім рэліктам эпохі халоднай вайны.
Штучны падзел паўвострава ўвасабляе скульптурная група ў тым сектары ДМЗ, які прызначаны для турыстаў. Скульптура малюе дзве сем'і, што спрабуюць злучыць палоўкі шара, на разрэзе якіх — карта Карэйскага паўвострава. Пры гэтым Поўдзень пададзены добра апранутай інтэлігентнай сям'ёй, а Поўнач — небагатай сям'ёй простых людзей.
За 50 гадоў паўднёвакарэйскія памежнікі змаглі ўсталяваць сямнаццаць падземных хадоў (тунэляў), пракапаных паўночнікамі на іх бок. Пры гэтым невядома, колькі іх існавала (і існуе) насамрэч.
Тунэль, які паказваюць турыстам, быў выяўлены ў 1978 годзе з дапамогай інфармацыі, атрыманай ад паўночнакарэйскага перабежчыка. Ён выкапаны на глыбіні 73 м, яго даўжыня — 1635 м, з іх 435 м праходзяць пад ДМЗ. Тунэль пракладзены ў гранітнай пародзе. Яго дыяметр у два метры нібы дазваляе 30 тысячам паўночнакарэйскіх салдатаў у поўнай вайсковай выкладцы і з цяжкім узбраеннем здзейсніць за 1 гадзіну марш-кідок і выйсці на паверхню ў 44 км ад Сеула[4].
З 10 ліпеня 2016 года пачалі з'яўляцца паведамлення пра спыненне існавання дэмілітарызаванай зоны[1].
ГалерэяПравіць
![Салдаты Рэспублікі Карэя (РК)]] і афіцэр Злучаных Штатаў (ЗША).](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f6/ObservationPostOuellette.jpg/271px-ObservationPostOuellette.jpg)
Салдаты Рэспублікі Карэя (РК)]] і афіцэр Злучаных Штатаў (ЗША).
Салдаты ЗША сустракаюць мясцовых дзяцей.
Галоўны ўваход паўночнакарэйскай ДМЗ, поўнач Пханмунджома . 37°57′54,23″ пн. ш. 126°38′46,59″ у. д.HGЯO
Главный ўваход паўночнакарэйскай ДМЗ
Паўночнакарэйская прапаганда, якая абвяшчае: «Давайце пяройдзем на адзіную краіну да наступнага пакалення!».
Дом, у якім было падпісана Пагадненне пра перамір'е сканчэнні Карэйскай вайны. 37°57′40″ пн. ш. 126°39′53″ у. д.HGЯO
![Салдаты Рэспублікі Карэя (РК)]] і афіцэр Злучаных Штатаў (ЗША).](/wiki/%D0%A4%D0%B0%D0%B9%D0%BB:ObservationPostOuellette.jpg)
Аб'яднаня зона бяспекіПравіць
Дом Свабоды.
Пагада Свабоды.
Лагер Баніфас у непасрэднай блізкасці ад Паўднёвай Карэі.
Вартаўнічая вежа Карэйскай народнай арміі і вобласці ААБ у сакавіку 1976 года.
Салдаты КНДР стаяць на шляху АЗБ.
Паўночнакарэйскія пагранічнікі.
Зала Паўночнай Карэі па справах з'яднання ў АЗБ. 37°57′27,69″ пн. ш. 126°40′37,17″ у. д.HGЯO
Бетонная граніца, АЗБ.
Зноскі
- ↑ а б Разделяющая две Кореи демилитаризованная зона прекратила существование — Российская газета
- ↑ DAVID E. SANGER. Chung Hyun Ri Journal; Korean Spat: It's a Wall! No It Isn't! Is Too! Is Not!, The New York Times (1 августа 1990).
- ↑ Неоконченная война. — 2003. — № №8 (2755).
- ↑ Korea Demilitarized Zone Incidents
СпасылкіПравіць
|
Дэмілітарызаваная зона (Карэя) на Вікісховішчы |
|---|
- Репортаж с современной ДМЗ Архівавана 1 сакавіка 2012.