Жорж Экгаўт (фр.: Georges Eekhoud; 27 мая 1854, Антверпен, Бельгія — 29 мая 1929, Скарбек, Бельгія) — бельгійскі франкамоўны пісьменнік, паэт, драматург, перакладчык і крытык. Сябра Каралеўскай акадэміі французскай літаратуры і мовы Бельгіі (1920—1927). Прадстаўнік літаратурнага рэалізму і франкамоўнага натуралізму. Анархіст і гомасексуал, аўтар раману «Эскаль-Вігор», аднаго з першых у Еўропе і першага франкамоўнага раману на тэму гомасексуальнасці[6].

Жорж Экгаўт
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 27 мая 1854(1854-05-27)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 29 мая 1927(1927-05-29)[1][2][…] (73 гады)
Месца смерці
Грамадзянства
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці пісьменнік, раманіст, паэт
Мова твораў французская
Грамадская дзейнасць
Член у
Подпіс Выява аўтографа
Лагатып Вікікрыніц Творы ў Вікікрыніцах
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

правіць

Паходзіў з заможнай сям’і. Рана згубіў бацькоў. Навучаўся ў пансіянаце ў Швейцарыі. Вярнуўся ў Бельгію, працаваў журналістам, карэктарам, літаратурным рэдактарам La Jeune Belgique. У 1895 годзе разам з Эмілем Верхарнам заснаваў літаратурны радыкальны часопіс Le Coq Rouge (Чырвоны певень).

Творчасць

правіць

Фламандзец па паходжанні, як і іншыя вядомыя Бельгійскія пісьменнікі — Марыс Метэрлінк, Жорж Радэнбах — Экгаўт выбраў французскую мову з-за яе прэстыжу. Але пісьменнік не цураўся свайго фламандства, валодаў нідэрландскай мовай Фламандыі і часта, пад псеўданімам, пісаў раманы і іншыя тэксты на ёй.

Аўтар шматлікіх натуралісцкіх і ўпадніцкіх паэмаў, фантастычных казак і навэлаў, раманаў і эсэ. Жорж Экгаўт пэўны час у СССР меў славу «бельгійскага Горкага». А ў самой Бельгіі яго часта называлі «бельгійскім Мапасанам».

Так, у 1899 годзе ён апублікаваў раман-утопію «Эксаль-Вігор» («Escal-Vigor»), першы еўрапейскі раман, у якім смела, адкрыта, без забабонаў і кпінаў апісваецца гомасексуальнае каханне. Эскаль-Вігор — фантазійная назва адначасова мясцовасці, выспы, замку, дзе адбываюцца падзеі раману. Эскаль-Вігор — гэта своеасаблівы закуток-парадыз, месца для ўцёкаў. Ж. Экгаўт стаў першым пісьменнікам-змагаром і актывістам гомасексуальнай справы больш за сто гадоў таму[7]. Кніга выклікала скандал і судовае разбіральніцтва. Дзякуючы ўмяшанню вядомых французскіх пісьменнікаў (Э. Заля, напрыклад) Жорж Экгаўд быў апраўданы. Па-беларуску даступная навела Ж. Экгаўта «Татуіроўка» (Le tatouage)[8].

Пісьменнік працягваў гомасексуальную тэму ў літаратуры і грамадстве: ён пісаў іншыя эстэцкія, смелыя і гомаэратычныя зборнікі навел і апавяданняў: зборнік навел «Злавесны цыкл» («Le Cycle patibulaire», 1892), «Мае спавяданні» («Mes communions», 1895), раман «Іншае бачанне» («L’autre vue», 1904), «Аксамітавыя злодзеі» («Voyous de Velours», 1904—1926). Некаторыя тэксты з’явіліся ў адным зборніку пасля смерці пісьменніка зусім нядаўна, напрыклад, гомаэратычныя навелы «Кадрыль улана» («Le Quadrille du lancier», 2015)[9].

Цытаты

правіць

«Не, прырода не асуджае, ані адвяргае тое, што нас дабраслаўяе. Гэта хутчэй біблейныя рэлігіі хочуць, каб зямля нараджала нас на цноту і пакуты. Хлусня!»[10]

Бібліяграфія

правіць
  • Myrtes et cyprès, poèmes, Paris, Jouaust, 1877,
  • La Danse macabre du pont de Lucerne, conte fantastique, 1878,
  • Les Pittoresques, poèmes, Paris/Bruxelles, Librairie des Bibliophiles/Librairie Muquardt, 1879,
  • Kees Doorik, roman, Bruxelles, Hochsteyn, 1883,
  • Kermesses, contes, Bruxelles, Henry Kistemaeckers, 1885,
  • Les Milices de Saint-François, roman, Bruxelles, Veuve Monnom, 1886,
  • Les Nouvelles Kermesses, nouvelles, Bruxelles, Veuve Monnom, 1887,
  • La Nouvelle Carthage, roman, Bruxelles, Kistemaeckers, 1888, Espace Nord, 2015,
  • Les Fusillés de Malines, roman, Bruxelles, Lacomblez, 1891,
  • Le Cycle patibulaire, nouvelles, Bruxelles, Kistemaeckers, 1892,
  • Mes communions, nouvelles, Bruxelles, Kistemaeckers, 1895,
  • Escal-Vigor, roman, Paris, Mercure de France, 1899,
  • L’autre vue, roman, Paris, Mercure de France, 1904,
  • Voyous de Velours, 1904—1926,
  • Les Libertins d’Anvers. Légende et histoire des loïstes, récit, Paris, Mercure de France, 1912, 2009,
  • La danse macabre du Pont de Lucerne, 1920,
  • Dernières Kermesses, nouvelles, Bruxelles, Ed. de la Soupente, 1920,
  • Le Terroir Incarné, roman, Bruxelles, La Renaissance d’Occident, 1922,
  • Magrice en Flandre ou Le buisson des mendiants, roman, Bruxelles, Les Cinquante, 1927,
  • Voyous de velours ou L’autre vue, roman, Bruxelles, La Renaissance du Livre, 1926 ; Mirande Lucien éd., Montpellier, Gaykitschcamp [archive], 2015,
  • Proses plastiques, Bruxelles, La Renaissance du Livre, 1929,
  • Le Quadrille du lancier, Mirande Lucien éd., Montpellier, Gaykitschcamp [archive], 2015.

Беларускія пераклады

правіць

Зноскі

  1. а б Georges Eekhoud — 2009.
  2. а б Georges Eekhoud // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. а б Ю. В. Экгуд, Жорж // Энциклопедический словарьСПб.: Брокгауз — Ефрон, 1907. — Т. доп. IIа. — С. 898–899.
  4. http://www.britannica.com/topic-browse/Literature/Western-Literature/Belgian-Literature
  5. а б http://www.arllfb.be/composition/successions.html Праверана 24 кастрычніка 2015.
  6. Уладзь Гарбацкі, Апошні ўраніст, https://makeout.by/2017/02/12/aposhni-uranist.html.html(недаступная спасылка)
  7. Уладзь Гарбацкі, Апошні ўраніст, https://makeout.by/2017/02/12/aposhni-uranist.html
  8. Жорж Экгаўт, Татуіроўка, http://prajdzisvet.org/texts/prose/tatuirouka.html
  9. Уладзь Гарбацкі, Апошні ўраніст, https://makeout.by/2017/02/12/aposhni-uranist.html
  10. Escal-Vigor, https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k62856h.texteImage