Залатыя кашулі

Залатыя кашулі (ісп.: Camisas Doradas, афіцыйная назва Мексіканскае рэвалюцыйнае дзеянне (ісп.: Acción Revolucionaria Mexicanista) — мексіканская фашысцкая ваенізаваная арганізацыя, якая існавала ў 30-я гады XX стагоддзя.

Група была заснавана Нікаласам Радрыгесам Караска ў 1933 годзе пад афіцыйнай назвай Мексіканскае рэвалюцыйнае дзеянне. Караска быў прыхільнікам Панча Вілья, пакуль у 1918 годзе не пакінуў яго. Сваю групу ён назваў Dorados, «залатой» групай элітных салдатаў. Залатыя кашулі выступалі супраць рэформаў прэзідэнта Ласара Кардэнаса і знаходзіліся пад заступніцтвам экс-прэзідэнта Кальеса, які стаў ворагам Кардэнаса. Залатыя кашулі часта бралі ўдзел у жорсткіх сутычках з прыхільнікамі Мексіканскай кампартыі і чырвонакашульнікаў, а таксама патрабавалі неадкладнай дэпартацыі ўсіх яўрэяў і кітайцаў з Мексікі. Хоць Dorados і скапіравалі стыль чорнакашульнікаў і штурмавікоў, скапіравалі антыкамунізм і аўтарытарызм першага і антысемітызм апошняга, яны тым не менш не былі цалкам фашысцкімі, з'яўляючыся па сутнасці — у адпаведнасці з меркаваннем гісторыка фашызму Пейна — контррэвалюцыйнымі і рэакцыйнымі і гэтай якасці іх было лягчэй выкарыстоўваць дзяржаве.

У перыяд максімата (Maximato) — эпоху, у значнай ступені, антыклерыкальнага рэжыму Кальеса, Залатыя кашулі выступалі на карысць умеранай рэлігійнай свабоды для каталіцкай царквы.

Пасля таго, як Кардэнас у 1936 годзе дэпартаваў Кальеса, група страціла заступніка. Праз некалькі месяцаў Радрыгес Караска быў арыштаваны і дэпартаваны ў Тэхас, адкуль ён працягваў кіраваць групай да сваёй смерці ў 1940 годзе. Пасля абвяшчэння Мексікай вайны дзяржавам Восі ў 1942 годзе Залатыя кашулі былі забаронены.