Каменная куніца ў Беларусі

Каменная куніца для Беларусі — абарыгенны від сысуноў, прадстаўнік сямейства Куніцавыя (Mustelidae).

Каменная куніца ў Мінскім заапарку

Сучасная папуляцыя

Сустракаецца значна радзей лясной куніцы і не ва ўсіх раёнах Беларусі. Беладушка звычайная ў паўднёвай і цэнтральнай Беларусі, радзей у паўночнай яе частцы. У цяперашні час назіраецца павольнае пашырэнне паўночнай мяжы яе арэалу (на ўсход і поўнач), які раней захоплівала толькі паўднёвую частку Беларусі[1].

У цэнтральнай і паўночнай частках Беларусі гэты від куніцавых насяляе выключна ў паселішчах чалавека і іх наваколлях[1].

Найбольш высокая колькасць звярка ў цяперашні час прыпадае на раёны, якія выйшлі ў зону адсялення з месцаў, падвергнутых радыёактыўнаму забруджванню ў выніку аварыі на ЧАЭС[1].

Колькасць каменных куніц, якія жылі ў паляўнічых угоддзях Беларусі на 2013 год, складала 7 180 асобін.

Дынаміка агульнай колькасці

правіць

Дынаміка здабычы

правіць

Утрыманне ў няволі

правіць

Каменныя куніцы жывуць у Гродзенскім і Мінскім заапарках, у Магілёўскім заасадзе.

Біялогія

правіць

У Беларусі, як і ў іншых сумешчаных частках арэалаў, харчаванне каменнай куніцы амаль не вывучана. Сілкуецца беладушка пераважна пладамі, а таксама грызунамі, дробнымі звяркамі, рознымі птушкамі і іх яйкамі. З кармоў жывёльнага паходжання аснову складаюць дробныя грызуны, у асноўным луга-палявога і сінантропнага комплексу, з птушак — вераб’інападобныя. Пры недахопе корму есць зайчанят першых дзён жыцця, больш-менш буйных насякомых, падаль, трупы дробных жывёлаў, паўзуноў. Такі ж рацыён каменнай куніцы паказваецца на падставе матэрыялаў з зоны адсялення пасля аварыі на ЧАЭС[1].

Зноскі

  1. а б в г КУНИЦА КАМЕННАЯ (Martes foina) Архівавана 26 лістапада 2021. (руск.)

Літаратура

правіць

Спасылкі

правіць