Камплементарнасць (біялогія)

Камплемента́рнасць у хіміі, малекулярнай біялогіі і генетыцы — узаемная адпаведнасць у хімічнай будове дзвюх макрамалекул або іх частак, што забяспечвае іх узаемадзеянне і ўтварэнне другасных сувязей паміж імі.

Прынцып камплементарнасці ляжыць у аснове самазборкі біялагічных структур (напрыклад, біямембран), спецыяльнага ўзаемадзеяння ферменту з субстратам або антыгену з антыцелам, спецыяльнага спалучэння азоцістых асноў у малекулах нуклеінавых кіслот і інш.

Камплементарнасць забяспечвае ўніверсальнасць механізму перадачы спадчыннай інфармацыі ў працэсах рэплікацыі і транскрыпцыі.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — 604 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).