Каракіліская бітва
Каракіліская бітва (арм.: Ղարաքիլիսայի ճակատամարտ) адбылася 25—28 мая 1918 года, паміж турэцкімі і армянскімі войскамі ля Каракіліса[2].
| Каракіліская бітва | |||
|---|---|---|---|
| Асноўны канфлікт: Каўказскі фронт | |||
 Наступленне турэцкіх войск у 1918 годзе | |||
| Дата | 25 — 28 мая 1918 года | ||
| Месца | Каракіліс, Рэспубліка Арменіі | ||
| Вынік | перамога армян | ||
| Праціўнікі | |||
|
|||
| Камандуючыя | |||
|
|||
| Сілы бакоў | |||
|
|||
| Страты | |||
|
|||
.svg){kind=small}
Наступ турэцкіх войскаў
правіцьПасля перамогі Кастрычніцкай рэвалюцыі руская армія пакінула Заходнюю Арменію і Каўказскі фронт супраць вялікай турэцкай арміі. Армянскімі войскамі камандаваў генерал Назарбекаў.
Парушыўшы перамір'е, турэцкая армія ў пачатку 1918 года ўварвалася ў Заходнюю Арменію, захапіўшы некалькі гарадоў (Эрзурум, Сарыкамыш, Карс, 15 мая — Александропаль). Армянскія войскі адыходзілі пад напорам перасяжных сіл праціўніка, разам c ім сыходзілі тысячы ўцекачоў, бяспеку якіх забяспечваў атрад Андраніка. З Александропаля частка турэцкіх войскаў рушыла да Эрывані (гл.: Сардарапацкая бітва), іншая частка — на Каракліс. Пасля двух дзён баёў у Джалалаглы (цяпер Сцепанаван), атрад Андраніка 20 мая засяродзіўся ў сяле Дсех, а потым падышоў да Дыліжана.
Сілы бакоў
правіцьАрмянскія войскі пад Ванадзорам налічвалі 6 тыс. салдатаў, 70 прылад і 20 кулямётаў[1], у туркаў было 10 тыс. салдатаў, 70 прылад і 40 кулямётаў. Армянскім войскам на дапамогу прыйшлі добраахвотнікі з суседніх сёл[1].
Бітва
правіцьНа працягу 3 дзён (25-28 мая) былі бязлітасныя баі на подступах да Базума. Як армяне, так і туркі панеслі адчувальныя страты. У маі 26 армянскія войскі занялі Ванадзор і пачалі контрнаступ. Туркі былі змушаны адступіць, але атрымаўшы падмацаванне, перайшлі ў наступ. Туркі занялі Варданлу, потым Ванадзор, у баі за Ванадзор абодва бакі панеслі вялікія страты. Хоць туркам і ўдалося заняць Ванадзор і выразаць амаль усё насельніцтва (каля 4 тысяч чалавек), нягледзячы на гэта яны натыкнуліся на моцнае супраціўленне, у выніку якога туркі вырашылі не прасоўвацца ўглыб Арменіі.
Наступствы
правіцьКамандзір турэцкіх войскаў Вехіб паша пасля бітвы, падчас перамоў у Батуме, прызнаваў, што Каракіліская бітва была вылучнай у гісторыі той вайны; армяне давялі, што яны могуць быць лепшымі ваярамі свету[3]. Сардарапацкая, Баш-Апаранская і Каракліская бітвы прадэманстравалі сілу адзінства армян, якія ўсталі на абарону сваёй радзімы. Армянскія войскі разам з ратнікамі заступілі шлях турэцкім інтэрвентам на Эрывань і Арарацкую даліну, што дазволіла стварыць Рэспубліку Арменія.