Армянская мова
Армянская мова (арм.: Հայերեն) уваходзіць у фрыгійска-армянскую падгрупу грэка-фрыгійска-армянскай групы палеабалканской галіны індаеўрапейскай сям’і моў. Сярод іх з’яўляецца адной з старажытнапісьменных.
| Армянская | |
|---|---|
 | |
| Саманазва | Հայերեն |
| Краіны | Арменіі, Расіі і іншых краінах свету |
| Рэгіёны | Каўказ |
| Афіцыйны статус | Арменіі |
| Арганізацыя, якая рэгулюе | — |
| Агульная колькасць носьбітаў | 9 мільёнаў |
| Класіфікацыя | |
| Катэгорыя | Мовы Еўразіі |
|
|
| Пісьменнасць | Армянскі алфавіт |
| Моўныя коды | |
| ДАСТ 7.75–97 | арм 055 |
| ISO 639-1 | hy |
| ISO 639-2 | hye і arm |
| ISO 639-3 | hye |
| WALS | arz |
| Ethnologue | hye |
| Linguasphere | 57-AAA-a |
| ABS ASCL | 4901 |
| IETF | hy |
| Glottolog | arme1241 і nucl1235 |
 Вікіпедыя на гэтай мове | |
Афіцыйны статус і выкарыстанне
правіцьМова армян, дзяржаўная мова Арменіі. Агульная колькасць носьбітаў па ўсім свеце — каля 9 мільёнаў чалавек.
Сучасная літаратурная мова мае 2 варыянты: усходні (дзяржаўная мова Арменіі) і заходні (сродак зносін армян за мяжой).
Пісьменства
правіцьАрмянскі алфавіт створаны Месропам Маштоцам у 405—406 гг.
Лінгвістычнае апісанне
правіцьФанетыка багатая зычнымі — 30 фанем; 6 галосных. Самая развітая і багатая граматычная катэгорыя — дзеяслоў.
Гісторыя
правіцьГісторыя літаратурнай мовы падзяляецца на 3 лерыяды: старажытнаармянская мова вядома з часу стварэння армянскага пісьма (V ст.), вусны яе варыянт выйшаў з ужытку ў ХІ ст., пісьмова-літаратурная (грабар) існавала да канца ХІХ ст.; сярэдні лерыяд — XII—XVI ст.; з XVII ст. фарміруецца новая літаратурная армянская мова.
Гл. таксама
правіцьЛітаратура
правіць- Армянская мова // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 1: А — Аршын / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 1. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0036-6 (т. 1).
Спасылкі
правіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Армянская мова
