Карл Каспар

Карл Каспар (13 сакавіка 1879 — 21 верасня 1956) — нямецкі мастак, які жыў і працаваў пераважна ў Мюнхене.

Карл Каспар
ням.: Karl Caspar
Дата нараджэння	13 сакавіка 1879(1879-03-13)[…] ці 1879
Месца нараджэння	Фрыдрыхсхафен, Бодэнзэе[d], Германія
Дата смерці	21 верасня 1956(1956-09-21)
Месца смерці	Brannenburg[d], раён Розенгайм[d], Верхняя Баварыя, Баварыя, ФРГ
Грамадзянства	Германія
Жонка	Марыя Каспар-Фільзер
Род дзейнасці	мастак, выкладчык універсітэта, ілюстратар
Месца працы	Мюнхенская акадэмія мастацтваў
Вучоба	Мюнхенская акадэмія мастацтваў Штутгарцкая дзяржаўная акадэмія выяўленчага мастацтва
Мастацкі кірунак	імпрэсіянізм
Уплыў на	Eitel Klein[d]
Член у	Берлінская акадэмія мастацтваў Баварская акадэмія прыгожых мастацтваў[d]
Узнагароды	прэмія Віла Рамана[d] (1913)

Карл Каспар вучыўся ў Дзяржаўнай акадэміі прыгожых мастацтваў Штутгарта і Акадэміі выяўленчых мастацтваў у Мюнхене. У 1904 годзе Каспар стаў членам Stuttgarter Künstlerbund (Штутгартская асацыяцыя мастакоў), а ў 1906 годзе ўступіў у Deutscher Künstlerbund (Таварыства нямецкіх мастакоў). У 1907 годзе ажаніўся з калегай-маляркай і сяброўкай дзяцінства і суседкай Марыяй Фільзер. У 1913 годзе ён быў членам-заснавальнікам аб’яднання мастакоў Münchener Neue Secession, да якога таксама належалі такія мастакі, як Аляксей фон Яўленскі, Адольф Эрбслё, Уладзімір фон Бехтэеф, Паўль Клее і Аляксандр Канальт. У 1919 годзе стаў старшынёй таварыства. Найвышэйшым пунктам творчасці Каспара стаў Страсны алтар 1916/1917 г., які размяшчаўся ў крыпце Фраўэнкірхэ.

У 1922—1937 гадах Каспар быў прафесарам Акадэміі выяўленчага мастацтва ў Мюнхене. Яго творы былі выстаўлены на выставе дэгенератыўнага мастацтва, арганізаванай нацыстамі ў Мюнхене ў 1937 годзе. Пасля гэтага яго карціны і малюнкі, натхнёныя хрысціянствам, пад уплывам імпрэсіянізму і экспрэсіянізму, былі вывезены з нямецкіх музеяў і грамадскіх калекцый і/або знішчаны, і ён быў вымушаны сысці з настаўніцкай пасады. У тым жа годзе (некаторыя крыніцы кажуць, што гэта быў 1944 год, пасля таго як яго дом у Мюнхене быў знішчаны ў выніку бамбёжкі) з-за варожасці нацыстаў ён пасяліўся з сям’ёй у Браненбургу, дзе і пахаваны.

Ужо ў 1946 годзе Каспар зноў быў прызначаны прафесарам Акадэміі выяўленчага мастацтва ў Мюнхене. У 1948 годзе быў адным з членаў-заснавальнікаў Баварскай акадэміі прыгожых мастацтваў.