Катастрофа Ту-134А пад Мінскам
Катастрофа Ту-134А пад Мінскам — авіякатастрофа, якая адбылася 1 лютага 1985 года ў раёне вёскі Нежаўка (Мінская вобласць).
| Катастрофа Ту-134А пад Мінскам | |
|---|---|
 Аналагічны Ту-134А кампаніі «Белавія» | |
| Агульныя звесткі | |
| Дата | 1 лютага 1985 г. |
| Час | 8:01 |
| Характар | падзенне на зямлю |
| Прычына | памылка пры тэхнічным абслугоўванні |
| Месца | каля вёскі Нежаўка, за 10 км ад аэрапорта «Мінск-2» |
| Загінулыя | 58 |
| Параненыя | 22 |
| Паветранае судна | |
| Мадэль | Ту-134А |
| Авіякампанія | «Аэрафлот» (СССР) |
| Пункт вылету | Мінск (Мінск-2) |
| Пункт прызначэння | Ленінград (Пулкава) |
| Дата выпуску | 1982 |
| Пасажыры | 74 |
| Экіпаж | 6 |
| Выжылых | 22 |
Ход падзей правіць
Ту-134А Беларускага падраздзялення «Аэрафлота» СССР накіроўваўся з аэрапорта «Мінск-2» ў ленінградскі аэрапорт «Пулкава». Узлёт пачаўся ў 7:55. Праз 6 секунд пасля адрыву ад зямлі на вышыні 35 м і скорасці 325 км/г адбылося рэзкае падзенне абаротаў левага рухавіка Д-30. Экіпаж яго парыраваў, развярнуў самалёт у бок рухавіка, што спыніўся, і працягнуў набіраць вышыню. Праз хвіліну на вышыні 220 м адмовіў правы рухавік Д-30. Спрабуючы захаваць скорасць, камандзір экіпажа пачаў зніжаць самалёт. Пасля выхаду з аблокаў на вышыні 100—200 м самалёт апынуўся над лесам. Пры сутыкненні з дрэвамі самалёт зрабіў прасеку даўжынёй 570 м, распаўся і часткова згарэў.
Катастрофа адбылася каля вёскі Нежаўка за 10 км ад аэрапорта «Мінск-2». Месца здарэння было выяўлена наземнымі пошукавымі групамі праз 3 гадзіны 14 хвілін пасля аварыі. Загінулі тры з шасці членаў экіпажу і 55 пасажыраў (з 74).
Расследаванне правіць
Падчас стаянкі пры адмоўнай тэмпературы паветра на крылах утварыўся лёд. Пры падрыхтоўцы да палёту самалёт быў спярша абліты гарачай вадой, а пасля апрацаваны вадкасцю «Арктыка». У выніку на пераахалоджаных халодным палівам верхніх панэлях крыла ўтварылася малазаўважная празрыстая корка лёду. Падчас узлёту лёд сарвала паветраная плынь і засмактала ў абодва рухавікі, што выклікала пампаж кампрэсараў, ад чаго яны цалкам былі зруйнаваныя. А праз рэзкае павышэнне тэмпературы ў камерах спальвання былі цалкам зруйнаваныя турбіны.
Сам лёд у рухавіках Д-30 знойдзены не быў, бо праз пажар на месцы катастрофы ўвесь растаў. Вывучэнне прычыны з’яўлення лёду фактычна стала барацьбой паміж канструктарскім бюро Тупалева і Беларускім Упраўленнем грамадзянскай авіяцыі, дзе першы абвінавачваў іншага ў няякасным тэхабслугоўванні, а другі першага — у нізкай надзейнасці рэактыўных рухавікоў.
Хоць супрацьлёдавая сістэма была ўключана, у злучэнні трубаправода да фланца патрубка падачы гарачага паветра ў шкарпэтку паветразаборніка было выяўлена парушэнне герметычнасці, прычынай чаго было выпадзенне часткі пракладкі (таўшчыня 1 мм) у злучэнні. З гэтага паўстала версія, што з-за адмовы часткі дадзенай сістэмы лёд утварыўся на сценках паветразаборнікаў, пасля чаго адарваўся і трапіў у рухавікі.
Аднак надвор’е ў той дзень не спрыяла ўтварэнню абледзянення, да таго ж даследаванні ў ДзяржНІІ ГА паказалі, што адсутнасць пракладкі толькі нязначна зніжае эфектыўнасць супрацьлёдавай сістэмы. Тады было вырашана праверыць магчымасць траплення ў рухавікі Д-30 лёду з крылаў. Для гэтага ў ДзяржНІІ ГА былі праведзены выпрабаванні з мадэллю самалёта ў аэрадынамічнай трубе, але замест лёду выкарыстоўвалі гарох. Аднак гэтыя выпрабаванні паказалі, што аб’ём лёду, які патрапіў з крылаў у рухавікі Д-30, недастатковы для ўзнікнення пампажу.
Пасля супольных даследаванняў і выпрабаванняў даследча-канструктарскае бюро і ДзяржНДІЭІРАТ назвалі прычынай крушэння ўтварэнне «паліўнага» льду на паверхні кесон-бакаў. Аднак міністр грамадзянскай авіяцыі Б. П. Бугаеў 24 чэрвеня 1985 года даклаў Савету міністраў СССР, што прычыну траплення льду ў рухавікі ўстанавіць немагчыма:
|
Прычыну траплення лёду ў рухавікі з-за значных іх разбурэнняў усталяваць не прадставілася магчымым… Б. Бугаеў |
|
Асноўнай прычынай аказалася тое, што паліва (8200 кг) пасля аблёту рамонтнага рухавіка за некалькі дзён да АП не было зліта пры перападах тэмператур і марозе па прычыне эканоміі паліва (зніжэння сабекошту авіяперавозкі), што і прывяло да пачатку крышталізацыі яго ў кесонах. Гатовых ангараў для памяшкання судна перад вылетам на пару гадзін яшчэ пакуль не было, па прычыне няскончанага будаўніцтва Нацыянальнага аэрапорта Мінск-2.
Наступствы правіць
СМІ БССР апублікавалі афіцыйную заяву Савета Міністраў, дзе ўзгадваўся факт падзення самалёта, наяўнасці ахвяр, правядзення расследавання і выражаліся спачуванні свавякам пацярпелых. Некаторых ахвяр гэтай катастрофы пахавалі на Паўночных могілках пад Мінскам. Некаторыя выжылыя пасажыры атрымалі грашовую кампенсацыю.
З прычыны пададзенай міністрам грамадзянскай авіяцыі тлумачальнай запіскі з самалётамі Ту-134 і іхнімі рухавікамі нічога не праводзілася ў кірунку павышэння надзейнасці ва ўмовах натуральнага абледзянення, і 5 кастрычніка 1989 года аналагічная сітуацыя паўтарылася ў маскоўскім аэрапорце «Унукава». Аднак у апошнім выпадку рухавік самалёту «Ту-134А» адмовіў яшчэ падчас разгону, і ўсё скончылася без ахвяр.
Літаратура правіць
- Л. Л. Селяков. Внимание! Топливное обледенение Архівавана 30 студзеня 2010. // Человек, среда, машина.
Спасылкі правіць
- Катастрофа Ту-134А Белорусского УГА в районе а/п Минск-2 (руск.) // Airdisaster.ru
- Авиакатастрофа Ту-134А Белорусского УГА в районе аэропорта Минск-2 (руск.) // Avia.pro
- Катерина Борисевич. «Семь лет жила на кладбище». 35 лет назад минчанка спаслась в авиакатастрофе, но потеряла в ней любимого Архівавана 31 студзеня 2020. // TUT.BY