Колва
Ко́лва (руск.: Ко́лва[1]) — рака ў Еўрапейскай частцы Расіі, у Ненецкай аўтаномнай акрузе і Рэспубліцы Комі, правы прыток ракі Уса (басейн ракі Пячора).
| Колва | |
|---|---|
| руск. Колва | |
| Характарыстыка | |
| Даўжыня | 564 км |
| Басейн | 18 100 км² |
| Расход вады | 195[1] м³/с |
| Вадацёк | |
| Выток | |
| • Месцазнаходжанне | узвышша Янеймусюр |
| • Каардынаты | 68°12′17″ пн. ш. 58°00′17″ у. д.HGЯO |
| Вусце | Уса |
| • Месцазнаходжанне | каля сяла Колва |
| • Каардынаты | 65°55′28″ пн. ш. 57°19′01″ у. д.HGЯO |
| Размяшчэнне | |
| Водная сістэма | Уса → Пячора → Баранцава мора |
| Краіна | |
| Рэгіёны | Ненецкая аўтаномная акруга, Рэспубліка Комі |
| Код у ДВР | 03050200112103000071842 |
  выток  вусце |
|
Даўжыня ракі 564 км. Плошча вадазбору 18 100 км². Сярэдні расход вады 195[1] м³/с (157 м³/с, аб’ём сцёку 4,955 км³/год[2]). Выток ракі знаходзіцца на ўзвышшы Янеймусюр, у Вяліказямельскай тундры. Працякае пераважна ў напрамку на поўдзень. Упадае ва Усу на поўдзень ад сяла Колва. Верхняе і сярэдняе цячэнне ракі знаходзіцца за Палярным кругам. Жыўленне ракі пераважна снегавое. Замярзае ў лістападзе, вызваляецца ад лёду ў красавіку—маі. У паўночнай частцы басейна Колвы вялікая колькасць азёр тэрмакарставага паходжання. Рака суднаходная на 330 км ад вусця[3].
Прытокі Колвы: Кыка-Шор, Нядэй-Сё, Юн-Яга, Лыатывіс, Сіратывіс, Грубейшор, Ханюку-Ты-Віс, Акілтывіс, Сандзівей (Сандзівэй), Лёк-Хар-Яга (Лёк-Хара-Яга), Харб-Яга, Лука-Шор, Кама-Віс, Лыдую, Анда-Колва, Хата-Яга (Хат-Яга) і інш.[3]
Зноскі
- ↑ а б в Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 218. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
- ↑ Научно-популярная энциклопедия «Вода России» (руск.)
- ↑ а б Река КОЛВА // Государственный водный реестр РФ (руск.)
Літаратура правіць
- Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 218. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)