Пячора (рака)
Пячо́ра[1] (руск.: Печора, комі: Печӧра, нен.: Санэро’’ яха) — рака ў Рэспубліцы Комі і Ненецкай аўтаномнай акрузе Архангельскай вобласці Расіі.
| Пячора | |
|---|---|
| руск.: Печора, комі: Печӧра, нен.: Санэро’’ яха | |
| |
| Характарыстыка | |
| Даўжыня | 1809 км |
| Басейн | Баранцава мора |
| Расход вады | 4100 м³/с (у вусці) |
| Вадацёк | |
| Выток | |
| · Месцазнаходжанне | Паўночны Урал |
| · Каардынаты | 62°12′06″ пн. ш. 59°25′55″ у. д.HGЯO |
| Вусце | Баранцава мора |
| · Месцазнаходжанне | Пячорская губа |
| · Вышыня | 0 м |
| · Каардынаты | 68°18′27″ пн. ш. 57°25′00″ у. д.HGЯO |
| Ухіл ракі | 0,37 м/км |
| Размяшчэнне | |
| |
| Краіна |  Расія
|
| Рэгіён | Рэспубліка Комі, Ненецкая аўтаномная акруга |
| ДВР | 03050100112103000057306 |
  выток вусце | |
 Пячора на Вікісховішчы
| |
Даўжыня ракі 1809 км. Плошча вадазбору 322 тыс. км². Сярэднегадавы расход вады ў вусці 4,1 тыс. м³/сек. Пачынаецца на Паўночным Урале, цячэ па Пячорскай нізіне і ўпадае ў Пячорскую губу Баранцава мора.
Прытокі: Уса, Цільма, Пыжма, Ілыч, Шапкіна, Шчугар, Кожва, Іжма.
Гл. таксамаПравіць
Зноскі
ЛітаратураПравіць
- Пячора // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 13: Праміле — Рэлаксін. — С. 179. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13), ISBN 985-11-0035-8.
- Печора // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978.(руск.)
- Печора // Малый энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона (руск.)
СпасылкіПравіць
- Река ПЕЧОРА (руск.) — інфармацыя пра аб'ект у Дзяржаўным водным рэестры РФ.