Пячора (рака)
рака ў Расіі, у Рэспубліцы Комі
Пячо́ра[1] (руск.: Печора, комі: Печӧра, нен.: Санэро’’ яха) — рака ў Рэспубліцы Комі і Ненецкай аўтаномнай акрузе Архангельскай вобласці Расіі.
Пячора | |
---|---|
руск. Печора, комі Печӧра, нен. Санэро’’ яха | |
Характарыстыка | |
Даўжыня | 1809 км |
Басейн | 322 000 км² |
Расход вады | 4 100 м³/с (у вусці) |
Вадацёк | |
Выток | Урал |
• Месцазнаходжанне | Паўночны Урал |
• Каардынаты | 62°12′06″ пн. ш. 59°25′55″ у. д.HGЯO |
Вусце | Баранцава мора] |
• Месцазнаходжанне | Пячорская губа |
• Вышыня | 0 м |
• Каардынаты | 68°18′27″ пн. ш. 57°25′00″ у. д.HGЯO |
Ухіл ракі | 0,37 м/км |
Размяшчэнне | |
Водная сістэма | Баранцава мора |
Краіна | |
Рэгіёны | Рэспубліка Комі, Ненецкая аўтаномная акруга |
Код у ДВР | 03050100112103000057306 |
— выток, — вусце | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Даўжыня ракі 1809 км. Плошча вадазбору 322 тыс. км². Сярэднегадавы расход вады ў вусці 4,1 тыс. м³/сек. Пачынаецца на Паўночным Урале, цячэ па Пячорскай нізіне і ўпадае ў Пячорскую губу Баранцава мора.
Прытокі: Уса, Цільма, Пыжма, Ілыч, Шапкіна, Шчугар, Кожва, Іжма, Су́ла.
Гл. таксама
правіцьКрыніцы
правіцьЛітаратура
правіць- Пячо́ра // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 179. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).
- Печора // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)
- Печо́ра // Географический энциклопедический словарь: Географические названия (руск.) / Гл. ред. А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 373. — 538 с. — 100 000 экз.
- Печора // Малый энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона (руск.)
Спасылкі
правіць- Река ПЕЧОРА (руск.) — інфармацыя пра аб'ект у Дзяржаўным водным рэестры РФ.