Краснабярэжскі сельсавет (Жлобінскі раён)
Краснабярэ́жскі сельсавет — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Жлобінскага раёна Гомельскай вобласці Беларусі. Адміністрацыйны цэнтр — аграгарадок (да 2009 года вёска) Красны Бераг.
| Краснабярэжскі сельсавет | |
|---|---|
| Краіна |
 Беларусь |
| Уваходзіць у | Жлобінскі раён |
| Уключае | 15 населеных пунктаў |
| Адміністрацыйны цэнтр | Красны Бераг |
| Дата ўтварэння | 14 жніўня 1937 |
| Насельніцтва (2009) | 3 486 |
| Часавы пояс | UTC+03:00 |
| Тэлефонны код | 2334 |
| Код аўтам. нумароў | 3 |
| Афіцыйны сайт | |
Утвораны 14 жніўня 1937 года ў складзе Жлобінскага раёна БССР падчас разбуйнення Казіміраўскага сельсавета і скасавання Сенажаткаўскага нацыянальнага польскага сельсавета. З 20 лютага 1938 года ў складзе Гомельскай вобласці. 30 красавіка 1948 года ў склад новаўтворанага Ракцянскага сельсавета перададзены 2 населеныя пункты (вёскі Грачухі і Дубрава)[1]. 25 снежня 1962 года ў склад Рагачоўскага раёна перададзены 7 населеных пунктаў (Антушы, Гарбачоўка, Гарбачоўская Рудня, Красная Слабада, Марусенька, Сенажаткі і Ухватаўка)[2], якія 24 студзеня 1963 года ўключаны ў склад Побалаўскага сельсавета[3]. У 1966 годзе ў склад сельсавета з Малевіцкага сельсавета перададзены 4 населеныя пункты (Кадзішча, Казіміраўская Слабодка, Курганне і Чарцёж)[4]. 26 верасня 1968 года ў склад сельсавета з Побалаўскага сельсавета Рагачоўскага раёна вернуты 3 населеныя пункты (Гарбачоўка, Красная Слабада і Марусенька)[5]. На 1 студзеня 1974 года ў складзе Краснабярэжскага сельсавета 10 населеных пунктаў[6]. 21 верасня 1992 года да сельсавета далучана тэрыторыя скасаванага Радушскага сельсавета.
У склад Краснабярэжскага сельсавета ўваходзілі зараз неіснуючыя паселішчы: да 1962 года пасёлак вучгаса «Красны Бераг», пасёлак чыгуначнай станцыі «Красны Бераг», хутары Прырэчча, Рассвет, Цёсы; да 1966 года хутар Кадзішча; да 1974 года вёска Прыстань.
Насельніцтва сельсавета паводле перапісу 2009 года — 3486 чалавек[7], з іх 86,3 % — беларусы, 9,2 % — рускія, 1,7 % — украінцы, 1,3 % — цыганы, 0,9 % — палякі[8].
Зноскі
- ↑ Указ Президиума Верховного Совета Белорусской ССР от 30 апреля 1948 г. О разукрупнении Луковского сельского Совета, Жлобинского района, Гомельской области // Сборник законов Белорусской ССР и указов Президиума Верховного Совета Белорусской ССР: 1938—1955 гг. — Мн.: Изд. Президиума Верхов. Совета БССР, 1956. — 347 с.
- ↑ Указ Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР ад 25 снежня 1962 г. Аб узбуйненні сельскіх раёнаў Беларускай ССР // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1962, № 41 (1000).
- ↑ Рашэнне выканкома Гомельскага абласнога (сельскага) Савета дэпутатаў працоўных ад 24 студзеня 1963 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1963, № 9 (1009).
- ↑ Рашэнні выканкома Гомельскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 12 лістапада, 1 і 8 снежня 1966 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1967, № 1 (1159).
- ↑ Рашэнне выканкома Гомельскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 26 верасня 1968 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1968, № 29 (1223).
- ↑ Белорусская ССР. Административно-территориальное деление. На 1 января 1974 года. (руск.). — Выданне 5-е. — Мн.: Беларусь, 1974. — С. 85. — 248 с. — 10 000 экз.
- ↑ Насельніцтва населеных пунктаў Гомельскай вобласці паводле перапісу 2009 года Архівавана 11 кастрычніка 2020. (руск.)
- ↑ Этнічны склад насельніцтва сельсаветаў Беларусі паводле перапісу 2009 года (руск.)
Літаратура правіць
- Административно-территориальное устройство БССР: справочник: в 2 т. / Главное архивное управление при Совете Министров БССР, Институт философии и права Академии наук БССР. — Минск: «Беларусь», 1985―1987.
- Административно-территориальное устройство Республики Беларусь (1981—2010 гг.): справочник. — Минск: БелНИИДАД, 2012. — 172 с.