Кунімунд
Кунімунд (лац.: Cunimundus; загінуў у 567 годзе) — кароль гепідаў (каля 560—567).
| Кунімунд | |
|---|---|
 | |
| Нараджэнне | VI стагоддзе |
| Смерць |
567 |
| Бацька | Тарысвінт |
| Дзеці | Rosamund[d] |
| Веравызнанне | арыянства |
| Дзейнасць | кароль |
Біяграфія правіць
Кунімунд кіраваў у другой палове VI стагоддзя, атрымаўшы ў спадчыну прастол Каралеўства гепідаў пасля свайго бацькі Тарысвінта[1][2][3].
Кунімунд загінуў у вайне з лангабардамі і аварамі ад рукі караля Альбаіна[1][2][3][4][5][6].
Нібыта Альбаін з чэрапа Кунімунда зрабіў кубак, з якога на банкеце ў Вероне прымусіў піць Разамунду, дачку Кунімунда. У помсту яна ў 572 ці 573 годзе падгаварыла сваіх набліжаных Хельмегіса і Перэдэа забіць Альбаіна і разам з забойцамі бегла да візантыйцаў у Равену. Тут да яе пасватаўся равенскі экзарх Лонгін. Жадаючы пазбавіцца ад Хельмегіса, Разамунда паднесла яму яд. Адчуўшы сябе атручаным, ён прымусіў дачку Кунімунда выпіць яд, які яшчэ заставаўся ў кубку[4][5][7][8].
Зноскі
- ↑ а б Dahn F. Kunimund // Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Band 51. — Leipzig: Duncker & Humblot, 1906. — S. 441. (ням.)
- ↑ а б Martindale, J. R. Cunimundus // Prosopography of the Later Roman Empire. — Cambridge University Press, 1992. — Vol. III (a) : A.D. 527–641. — ISBN 0-521-20160-8 [2001 reprint].
- ↑ а б Kunimund (ням.). Genealogie Mittelalter. Праверана 16 снежня 2018.
- ↑ а б Bertolini P. di. Alboino // Dizionario Biografico degli Italiani. — Roma: Istituto dell’Enciclopedia Italiana, 1960. — Vol. 2.
- ↑ а б Donovan A. E. H. Alboin / Magill F. N., Aves A. — Dictionary of World Biography: The Middle Ages. — Routledge, 1998. — P. 40—43. — ISBN 9781579580414.
- ↑ Эрдеи И. Исчезнувшие народы. Авары
- ↑ Martindale, J. R. Alboin // Prosopography of the Later Roman Empire. — Cambridge University Press, 1992. — Vol. III (a) : A.D. 527–641. — P. 38—40. — ISBN 0-521-20160-8 [2001 reprint].
- ↑ Rosamunde (ням.). Genealogie Mittelalter. Праверана 16 снежня 2018.
Літаратура правіць
- Альбоин // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
- Павел Диакон. История лангобардов. — СПб.: Издательский Дом «Азбука-класика», 2008. — С. 56—84. — 320 с. — ISBN 978-5-91181-861-6.