Луіджы Бакерыні (італ.: Luigi Boccherini; 19 лютага 1743 — 28 мая 1805) — італьянскі кампазітар і віяланчэліст, які папулярызаваў класічны стыль у Італіі і Іспанія. У той час, калі Аўстрыя і Германія дамінавалі ў Еўрапейскім музычным жыцці, камерная музыка Бакерыні часта раўнялася на музыку Гайдна. Калі Бакерыні быў дзіцём, ён вучыўся ў Рыме, потым граў у бандах і аркестрах у яго родным горадзе. Некалькі гадоў ён з энтузіязмам падарожнічаў па Францыі, потым ў Іспаніі дзе называў сабе Донам Луісам, брата караля Карласа III. Пазней ён правёў некалькі гадоў у Германіі, дзе называў сябе Kammerkomponist («камерны кампазітар») караля Фрыдрыха Вільгельма II Прускага. Свае апошнія гады ён правёў у Іспаніі на службе Люсьена Банапарта, але яго нядужасць не дазваляла яму даваць шмат канцэртаў на віяланчэлі. Ён трапіў у вялікую галечу і памёр у Мадрыдзе.

Луіджы Бакерыні
італ.: Luigi Boccherini
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння 19 лютага 1743(1743-02-19)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 28 мая 1805(1805-05-28)[1][2][…] (62 гады)
Месца смерці
Краіна
Музычная дзейнасць
Педагог Giovanni Battista Costanzi[d]
Прафесіі віяланчэліст, кампазітар
Інструменты віяланчэль
Жанры класічная музыка
Аўтограф Аўтограф
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Бакерыні дасягнуў поспехаў у камернай музыкі, якая ўлучала шмат дуэ, трыэ, квартэтаў, квінтэтаў, секстэтаў і актэтаў, мноства для струнных інструментаў. Яго віяланчэльныя аркестры складаюць значную частку рэпертуару для гэтага інструменту; часам выконваюцца яго аркестравыя сімфоніі. Ён таксама напісаў многія оперы і харальныя працы; шмат якія з іх ніколі не былі апублікаваныя.

Бібліяграфія правіць

  • Gerard, Yves, ed., Thematic, Bibliographical, and Critical Catalogue of the Works of Luigi Boccherini, trans. by Andreas Mayor (1969).

Зноскі

  1. а б Luigi Boccherini // filmportal.de — 2005. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. а б Ridolfo Luigi Boccherini // Brockhaus Enzyklopädie
  3. а б Боккерини Луиджи // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  4. а б Archivio Storico Ricordi — 1808. Праверана 3 снежня 2020.

Спасылкі правіць