Людміла Іванаўна Нуйкіна
Людміла Іванаўна Нуйкіна (руск.: Людмила Ивановна Нуйкина) (нар. 23 кастрычніка 1936, Усходне-Казахстанская вобласць, Казахская АССР — савецкая разведчыца-нелегал, палкоўнік Службы знешняй разведкі Расійскай Федэрацыі у адстаўцы.
| Людміла Іванаўна Нуйкіна | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| руск.: Людмила Ивановна Нуйкина | ||||||||||||
| Дата нараджэння | 23 кастрычніка 1936 (86 гадоў) | |||||||||||
| Месца нараджэння | ||||||||||||
| Муж: | Віталь Аляксеевіч Нуйкін[d] | |||||||||||
| Грамадзянства | ||||||||||||
| Прыналежнасць |
 Расія |
|||||||||||
| Род войскаў | Служба знешняй разведкі Расійскай Федэрацыі[d] | |||||||||||
| Званне |
 палкоўнік у адстаўцы |
|||||||||||
| Узнагароды і званні |
|
|||||||||||
| Сувязі | Віталь Нуйкін — муж | |||||||||||
БіяграфіяПравіць
Нарадзілася 23 кастрычніка 1936 года ў сяле Верх-Уба Шэманаіхінского раёна Усходне-Казахстанскай вобласці Казахскай АССР (цяпер — Казахстан).
Скончыўшы медыцынскае вучылішча ва Усць-Каменагорску па спецыяльнасці акушэр-гінеколаг, 5 гадоў прапрацавала фельчарам-акушэркай у роднай вёсцы. У 1960 годзе выйшла замуж за Віталя Нуйкіна, з якім пражыла 38 гадоў да яго смерці ў 1998 годзе[1].
Разам з мужам служыла ва Упраўленні «C» (нелегальная разведка) Першага галоўнага ўпраўлення (ПГУ, знешняя разведка) Камітэта дзяржаўнай бяспекі (КДБ) пры Савеце Міністраў СССР — КДБ СССР — Службе знешняй разведкі Расійскай Федэрацыі (СЗР Расіі). Прайшла курс спецпадрыхтоўкі разведчыка-нелегала, у дасканаласці авалодаўшы французскай, іспанскай і англійскай мовамі.
Муж і жонка Нуйкіны да 1986 года працавалі ў больш чым у 18 краінах свету. Прымала непасрэдны ўдзел у выкананні шэрагу канкрэтных аператыўных задач цэнтра. Шлюбная пара разведчыкаў-нелегалаў Нуйкіных паспяхова вырашала вялікі комплекс задач, якія стаяць перад разведкай. Працавалі ў дзяржавах з жорсткім адміністрацыйна-паліцэйскім рэжымам ва ўмовах, звязаных з рызыкай для жыцця. Мужна пераадольвалі ўсе цяжкасці.
Па дадзеных Рускай службы Бі-Бі-Сі, муж і жонка Нуйкі выдавалі сябе за ўраджэнцаў франкамоўных краін, асноўная іх дзейнасць адбывалася ў Францыі, а таксама ў Афрыцы і Паўднёва-Усходняй Азіі.
Яны спецыялізаваліся, галоўным чынам, на прамысловай разведцы. У прыватнасці, у 1960-я гады Нуйкіны выкралі на Захадзе тэхналогію, што дазваляе вырабляць буры для бурэння нафта- і газаносных свідравін, дзякуючы якой рэзка павышаўся іх запас трываласці, і выкарыстанне бураў стала магчыма на працягу 3-4 сутак, у той час як буры савецкай вытворчасці пры свідраванні свідравін выходзілі з ладу праз 3-4 гадзіны эксплуатацыі. Авалоданне інавацыйнай па тых часах тэхналогіі павелічэння жыццёвага цыклу бураў дазволіла павысіць прадукцыйнасць на савецкіх нафта — і газарадовішчаў у некалькі разоў. Гэта прынесла Савецкаму Саюзу прыбытак, які ў шмат разоў акупіў выдаткі на ўтрыманне за мяжой дзясяткаў нелегальных разведчыкаў.
У Францыі ў 1970-я гады Нуйкіны змаглі зарэгістраваць фірму і выкрасці ваенна-прамысловыя сакрэты для савецкага Ракетна-касмічнага комплексу. Муж і жонка Нуйкіны таксама вялі збор інфармацыі аб ваенна-палітычнай абстаноўцы ў Заходняй Еўропе[2][3][4]. «Некалькі разоў выносілі вялікія сумкі з прыборамі . Першыя камп’ютары мы атрымалі», успамінала Людміла ў 2020 годзе аб перапраўленыя ў СССР «трафеі» шлюбнай пары разведчыкаў[1].
Зарэкамендавала сябе вынаходлівым і рашучым супрацоўнікам. Аказвала дзейсную дапамогу мужу ў разведвальнай дзейнасці ў асаблівых умовах. За мужнасць і гераізм пры выкананні спецыяльных заданняў узнагароджана ордэнам Чырвонай Зоркі (за здабычу матэрыялаў замежнай сакрэтнай ваеннай распрацоўкі) і медалём «За адвагу». У сувязі са здрадай палкоўніка ПГУ КДБ СССР Алега Гардзіеўскага муж і жонка Нуйкіных былі вымушаныя вярнуцца да 1990 года ў СССР і працягнулі паспяхова працаваць у цэнтральным апараце знешняй разведкі[3].
З 2006 года палкоўнік Л. І. Нуйкіна — у адстаўцы. Выйшаўшы ў адстаўку працягвала ўдзельнічаць у падрыхтоўцы і выхаванні маладых супрацоўнікаў нелегальнай разведкі.
28 студзеня 2020 года дырэктар СЗР Расіі С. Я. Нарышкін на прэс-канферэнцыі ў МІА «Расія сёння» назваў імёны расійскіх разведчыкаў-нелегалаў, якія зрабілі сваёй гераічнай працай важкі ўклад у забеспячэнне бяспекі краіны і абарону яе інтарэсаў. Сярод названых быў і Віталь Нуйкін. Дадзеныя аб прыналежнасці жонкі Нуйкіна Людмілы Іванаўны да нелегальнай разведкі былі афіцыйна абвешчаныя СЗР у верасні 2017 года[5].
Асабістае жыццёПравіць
Муж — Віталь Нуйкін (1939—1998) — расійскі разведчык-нелегал, палкоўнік Службы знешняй разведкі ў адстаўцы.
У мужа і жонкі Нуйкіных двое сыноў-Юры і Андрэй (Андрэ), двое ўнукаў і дзве ўнучкі. Сын Юрый Вітальевіч Нуйкін — палкоўнік. Сын Андрэй Вітальевіч Нуйкін (нар. 5 снежня 1976) скончыў ваенны інстытут урадавай сувязі-па стане на 2020 год, начальнік аддзела забеспячэння бяспекі інфармацыйных сістэм глабальнай горна-металургічнай кампаніі Еўраз[3][4][6].
Л. Нуйкіна жыве ў Маскве.
УзнагародыПравіць
- Ордэн Чырвонай Зоркі;
- Медаль «За адвагу» (06.06.1984);
- медалі СССР і Расійскай Федэрацыі;
- ведамасныя ўзнагароды СВР Расіі.
Зноскі
- ↑ а б МК, 21 февраля 2020. Ева Меркачева. Русская разведчица-нелегал описала роды за границей (руск.)
- ↑ Би-Би-Си, 29 января 2020 года. Рассекреченные шпионы СССР. СВР назвала их имена, но что ещё о них известно? (руск.)
- ↑ а б в РИА Новости, 7 марта 2018 года. Разведчица-нелегал Людмила Нуйкина: 8 марта мы втайне отмечали пельменями (руск.)
- ↑ а б Российская разведчица рассказала о добыче зарубежных военных разработок — Россия 24 (руск.)
- ↑ Директор СВР России С. Е. Нарышкин назвал новые имена разведчиков — СВР России (руск.)
- ↑ Андрей Нуйкин, начальник отдела обеспечения безопасности информационных систем. Биография (руск.)
СпасылкіПравіць
- Российская разведчица рассказала о добыче зарубежных военных разработок — Россия 24 (руск.)
- Разведчица-нелегал Людмила Нуйкина Архівавана 8 лютага 2020. (руск.)
- Служили два полковника (руск.)
- Разведчица-нелегал Людмила Нуйкина: 8 марта мы втайне отмечали пельменями (руск.)
- Ветеран разведки привела примеры выдержки, которая помогла избежать провала (руск.)
- Из жизни разведчика: «Одной рукой даешь ребенку бутылочку, другой лезешь в тайник» (руск.)
- МК, 21 февраля 2020. Ева Меркачева. Русская разведчица-нелегал описала роды за границей (руск.)