Людміла Мікалаеўна Сямыкіна

Людміла Мікалаеўна Сямыкіна (укр.: Людмила Миколаївна Семикіна; 23 жніўня 1924, Мікалаеў, УССР — 12 студзеня 2021) — украінскі жывапісец і майстрыха дэкаратыўнага мастацтва, заслужаны мастак Украіны (2009)[1], лаўрэат Нацыянальнай прэміі Украіны імя Тараса Шаўчэнкі за серыю строяў «Высокі замак» (1997)[2], лаўрэат прэміі імя Васіля Стуса (2000). Жонка жывапісца Міхаіла Бараянца.

Людміла Мікалаеўна Сямыкіна
укр.: Людмила Миколаївна Семикіна
Дата нараджэння 23 жніўня 1924(1924-08-23)
Месца нараджэння
Дата смерці 12 студзеня 2021(2021-01-12) (96 гадоў)
Грамадзянства
Муж Міхаіл Сяргеевіч Бараянц[d]
Род дзейнасці мастачка
Жанр жывапіс, графічны дызайн[d] і манументальнае мастацтва
Вучоба
Уплыў на Q125428186?
Узнагароды
Заслужаны мастак Украіны Нацыянальная прэмія Украіны імя Тараса Шаўчэнкі

Біяграфія

правіць

Скончыла Адэскае мастацкае вучылішча (1947 год), Кіеўскі Мастацкі інстытут (цяпер Нацыянальная акадэмія выяўленчага мастацтва і архітэктуры) (1953 год), педагог па спецыяльнасці — Аляксей Шаўкуненка. Член Саюза мастакоў Украіны з 1958 года. У 1968 годзе яна была выключана з Саюза мастакоў Украіны за выступы ў абарону дысідэнтаў[3]. Адноўленая ў Саюзе ў 1988 годзе з афіцыйнай фармулёўкай: «За адсутнасць факта абвінавачвання».

  • «Групавы партрэт Старых бальшавікоў-арсенальцаў» (1954).
  • «У Адэскім порце».
  • «Зімовы вечар», «Змярканне», «Пасля абыходу» (усе — 1954).
  • «Ветраны дзень» (1957).
  • «Рамонт прычала» (1960).
  • «Раніца» (1961).
  • «Легенда пра Кіеў» (1966).
  • Вітраж «Тарас Шаўчэнка ў Кіеўскім універсітэце» (у суаўтарстве, знішчаны ў маі 1964 года).
  • Эскізы касцюмаў да кінафільма «Захар Беркут» (1970—1971).
  • Лады па нацыянальных традыцыях: серыі «Скіфскі стэп», «Палеская легенда», «Княжая эпоха», «Рэтра», «Мадэрн» (1965—1996).
  • Афармленне станцыі метро «Пачайна» (1980).

Малюнкі

правіць

Зноскі

Літаратура

правіць
  • Енциклопедія українознавства  (укр.). У 10-х томах. / Головний редактор Володимир Кубійович  (руск.). — Париж, Нью-Йорк: «Молоде життя  (укр.)»-«НТШ  (руск.)»; 1954—1989, 1993—2000.
  • Семикіна Людмила Миколаївна // Мистецтво України: Біографічний довідник / Упорядники: А. В. Кудрицький  (руск.), М. Г. Лабінський  (укр.). За редакцією А. В. Кудрицького  (руск.). — К.: «Українська енциклопедія» ім. М. П. Бажана, 1997. — 700 с. — ISBN 5-88500-071-9.
  • Семикіна Людмила Миколаївна // Шевченківські лауреати. Шевченківські лауреати. — С. 477—479.
  • Семикіна Людмила Миколаївна // Художники України : Енциклопедичний довідник : Вип. Художники України : Енциклопедичний довідник : Вип. В. Д. Сидоренко (голова) та ін. ; автор-упор.: М. Г. Лабінський. — К. : Інтертехнологія, 2006. — С. 495—496. — ISBN 978-966-96839-3-9.
  • Людмила Семикіна. Високий замок: Строї. — 1996.

Спасылкі

правіць