Сэр Майкл Хаўтан (англ.: Michael Houghton; нар. 1949, Лондан, Вялікабрытанія) — брытанскі вучоны, лаўрэат Нобелеўскай прэміі. Разам з Квай-Лім Чу, Джорджам Куо і Дэніэлам Брэдлі адкрыў гепатыт С у 1989 годзе[4]. Таксама адкрыў геном гепатыту D у 1986 годзе[5]. Адкрыццё віруса гепатыту C (HCV) прывяло да хуткай распрацоўкі дыягнастычных рэагентаў для выяўлення HCV ў паступленнях крыві, што знізіла рызыку заражэння HCV праз пераліванне крыві з аднаго з трох да прыкладна аднаго з двух мільёнаў[6][7]. Паводле ацэнак, тэст на антыцелы прадухіліў па меншай меры 40 000 новых інфекцый у год толькі ў ЗША і значна больш па ўсім свеце[8].

Майкл Хаўтан
Дата нараджэння 1949[1]
Месца нараджэння
Грамадзянства
Род дзейнасці біяхімік, вірусолаг, мікрабіёлаг, даследчык
Навуковая сфера мікрабіялогія
Месца працы
Альма-матар
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

У цяперашні час Хаўтан займае пасаду на кафедры перадавых даследаванняў у галіне вірусалогіі ў Канадзе і з’яўляецца прафесарам вірусалогіі Лі Ка Шынг ва Універсітэце Альберты, дзе ён таксама з’яўляецца дырэктарам Інстытута прыкладной вірусалогіі Лі Ка Шын[9]. Атррымаў Нобелеўскую прэмію па фізіялогіі і медыцыне 2020 года разам з Харві Джэймсам Альтэрам і Чарльзам Райсам[10][11].

Ранняе жыццё і адукацыя правіць

Нарадзіўся ў Вялікабрытаніі ў 1949 годзе, яго бацька быў кіроўцам грузавіка і прафсаюзным чыноўнікам[8]. Адукацыю атрымаў у Алейнскай школе[12]. У 17 гадоў ён натхніўся стаць мікрабіёлагам, прачытаўшы пра Луі Пастэра[13][14]. Хаўтан атрымаў стыпендыю для навучання ва Універсітэце Усходняй Англіі, які скончыў з адзнакай ніжэйшага класа па біялагічных навуках у 1972 годзе[15], а затым атрымаў ступень доктара філасофіі ў галіне біяхіміі ў Каралеўскім каледжы Лондана ў 1977 годзе[8][16].

Кар’ера правіць

 
Нобелеўская прэмія па фізіялогіі і медыцыне 2020 года: Семявыя эксперыменты Альтэра, Хоўтана і Райса, якія прывялі да адкрыцця HCV як узбуджальніка гепатыту не-А і не-В.

Хаўтан далучыўся да G. D. Searle & Company, перш чым перайсці ў Chiron Corporation у 1982 годзе. Менавіта ў Chiron Хоўтан разам з калегамі Куай-Лім Чу і Джорджам Куо і Дэніэлам Брэдлі з Цэнтраў па кантролі і прафілактыцы захворванняў упершыню выявілі доказы HCV[17].

Хаўтан быў суаўтарам шэрагу рэзультатыўных даследаванняў, апублікаваных у 1989 і 1990 гадах, якія ідэнтыфікавалі антыцелы да гепатыту С у крыві, асабліва ў пацыентаў з больш высокім рызыкай заражэння, у тым ліку тых, каму пералівалі кроў[18][19][20][21]. Гэтая праца прывяла да распрацоўкі аналізу крыві ў 1990 годзе; шырокае абследаванне крыві, якое пачалося ў 1992 годзе з распрацоўкі больш адчувальнага тэсту, з тых часоў практычна ліквідавала заражэнне гепатытам С у запасах донарскай крыві ў Канадзе[22][23]. У іншых даследаваннях, апублікаваных у той жа перыяд, Хоўтан і яго супрацоўнікі звязвалі гепатыт С з ракам печані[24][25][26].

У 2013 годзе каманда Хоўтана з Універсітэта Альберты паказала, што вакцына, атрыманая з аднаго штаму гепатыту С, была эфектыўнай супраць усіх штамаў віруса[27][28].

Узнагароды правіць

  • 1992 — Прэмія памяці Карла Ландштэйнера[29]
  • 1993 — Прэмія Роберта Коха[30]
  • 1994 — Прэмія Уільяма Бомонта [31]
  • 2000 — Прэмія Ласкера[32]
  • 2005 — Прэмія памяці Дэйла Сміта[33]
  • 2009 — Прэмія Хепдарта за прыжыццёвыя дасягненні[34]
  • 2013 — Ён стаў першым чалавекам, які адмовіўся ад міжнароднай прэміі Фонду Гайрднера ў памеры 100 000 долараў, заявіўшы: «Я палічыў, што было б несправядліва прыняць гэтую ўзнагароду без уключэння двух калегаў, доктара Куай-Лім Чу і доктара Джорджа Куо»[35][36].
  • 2019 — Ганаровая ступень доктара навук Універсітэта Усходняй Англіі[37]
  • 2020 — Нобелеўская прэмія па фізіялогіі і медыцыне[10]
  • 2021 — Прысвечаны ў рыцары за заслугі ў медыцыне

Зноскі

  1. а б Pioneers of Medicine Without a Nobel Prize / пад рэд. G. ThompsonІмперскі каледж Лондана. — С. 200. — 296 с. — ISBN 978-1-78326-383-7doi:10.1142/P922
  2. University of Alberta virologist Michael Houghton jointly wins Nobel Prize for medicine
  3. Montenegro A. ORCID Public Data File 2023 — 2023. — doi:10.23640/07243.24204912.V1 Праверана 10 лістапада 2023.
  4. "Isolation of a cDNA clone derived from a blood-borne non-A, non-B viral hepatitis genome". {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка)
  5. "Structure, sequence and expression of the hepatitis delta (delta) viral genome". {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка)
  6. Opinion: Nobel-worthy discovery right in our backyard(недаступная спасылка). Canadian for Health Research. Архівавана з першакрыніцы 14 верасня 2016. Праверана 21 снежня 2021.
  7. Science world abuzz as virologist turns down Gairdner award. The Globe and Mail.
  8. а б в Pioneers of Medicine Without a Nobel Prize.
  9. MMI Faculty – Michael Houghton, PhD(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 6 сакавіка 2018. Праверана 21 снежня 2021.
  10. а б Press release: The Nobel Prize in Physiology or Medicine 2020.
  11. "Nobel Prize in Medicine Awarded to Scientists Who Discovered Hepatitis C Virus – Harvey J. Alter, Michael Houghton and Charles M. Rice were jointly honored for their decisive contribution to the fight against blood-borne hepatitis, a major global health problem".
  12. Congratulations to a Nobel Prize Laureate(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 14 красавіка 2021. Праверана 21 снежня 2021.
  13. Michael Houghton, PhD(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 14 чэрвеня 2012. Праверана 21 снежня 2021.
  14. Eureka moments in research(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 13 лістапада 2017. Праверана 21 снежня 2021.
  15. Nobelist: keep faith, because Covid vaccine is just round corner.
  16. Liver Cirrhosis and Its Development – Google Books. Праверана 12 January 2014.
  17. Houghton, M (2009). "The long and winding road leading to the identification of the hepatitis C virus". J. Hepatol. 51 (5): 939–948. doi:10.1016/j.jhep.2009.08.004. PMID 19781804.
  18. Kuo, G (1989). "An assay for circulating antibodies to a major etiologic virus of human non-A, non-B hepatitis". Science. 244 (4902): 362–364. doi:10.1126/science.2496467. PMID 2496467.
  19. Esteban, JI (1989). "Hepatitis C virus antibodies among risk groups in Spain". Lancet. 334 (8658): 294–297. doi:10.1016/s0140-6736(89)90485-6. PMID 2569102.
  20. Van Der Poel, CL (1989). "Anti-hepatitis C antibodies and non-A, non-B post-transfusion hepatitis in the Netherlands". Lancet. 334 (8658): 297–298. doi:10.1016/s0140-6736(89)90486-8. PMID 2569103.
  21. Alter, HJ (1989). "Detection of antibody to hepatitis C virus in prospectively followed transfusion recipients with acute and chronic non-A, non-B hepatitis". N. Engl. J. Med. 321 (22): 1494–1500. doi:10.1056/nejm198911303212202. PMID 2509915.
  22. Cha, T-A (1991). "Use of a signature nucleotide sequence of hepatitis C virus for detection of viral RNA in human serum and plasma". J. Clin. Microbiol. 29 (11): 2528–2534. doi:10.1128/JCM.29.11.2528-2534.1991. PMID 1663510.
  23. Bresters, D (1992). "Enhanced sensitivity of a second generation ELISA for antibody to hepatitis C virus". Vox Sang. 62 (4): 213–217. doi:10.1111/j.1423-0410.1992.tb01201.x. PMID 1379394.
  24. Hasan, F (1989). "Hepatitis C HCV associated hepatocellular carcinoma". Hepatology. 10 (4): 589–91. doi:10.1002/hep.1840100432. PMID 2169456.
  25. De Bisceglie, AM (1989). "Detection of antibody to hepatitis C virus in patients with various chronic liver diseases". Hepatology. 10 (4). doi:10.1002/hep.1840100432.
  26. Saito, I (1990). "Hepatitis C virus infection is associated with the development of hepatocellular carcinoma". Proc. Natl. Acad. Sci. USA. 87 (17): 6547–6549. doi:10.1073/pnas.87.17.6547. PMID 2168552.
  27. "A hepatitis C virus (HCV) vaccine comprising envelope glycoproteins gpE1/gpE2 derived from a single isolate elicits broad cross-genotype neutralizing antibodies in humans". {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка)
  28. "An inactivated hepatitis C virus vaccine on the horizon?". {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка)
  29. Karl Landsteiner Memorial Award 1992
  30. Robert Koch Prize 1993 Архівавана 13 лістапада 2017.
  31. William Beaumont Prize 1994
  32. Albert Lasker Clinical Medical Research Award 2000
  33. List of Past AABB Award Recipients. aabb.org.
  34. The William H. Prusoff HEP DART Lifetime Achievement Award.
  35. World-renowned virologist named recipient of Gairdner Award(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 12 студзеня 2014. Праверана 21 снежня 2021.
  36. Edmonton scientist turns down $100,000 'baby Nobel' because it shut out colleagues.
  37. A Titanic actor, climate change trailblazer and banking boss: Meet UEA's newest honorary graduates(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 11 чэрвеня 2019. Праверана 21 снежня 2021.