Мігель Понтэ
Луіс Мігель Лімія Понтэ-і-Манса дэ Суньіга (ісп.: Luis Miguel Limia Ponte y Manso de Zúñiga; 1882[1], Віторыя — 1952, Маон, Балеарскія астравы[d]) — іспанскі ваенны дзеяч, удзельнік грамадзянскай вайны 1936—1939 гадоў[2].
| Мігель Понтэ | |
|---|---|
| ісп.: Miguel Ponte | |
 | |
| Дата нараджэння | 1882[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 1952 |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Званне | генерал |
| Бітвы/войны | |
| Узнагароды і званні |
      |
.svg){kind=small}
Біяграфія
правіцьПаходзіў з сям’і арыстакратаў і землеўладальнікаў. Служыў у кавалерыі. У 1931 годзе, калі была абвешчана Другая рэспубліка, пакінуў армію. У жніўні 1932 года прыняў удзел у спробе дзяржаўнага перавароту генерала Хасэ Санхурха (вядомай як Санхурхада). Пасля правалу ўцёк у Партугалію[3].
У ходзе ліпеньскага путчу 1936 года выступіў на баку змоўшчыкаў, прымаў удзел у паўстанні ў Вальядалідзе. У наступным камандавай 5-й пяхотнай дывізіяй, I і V карпусамі паўстанцкай арміі.
У жніўні 1939 года прызначаны генерал-капітанам Балеарскіх астравоў, але займаў гэтую пасаду ўсяго 9 дзён. Працягваў служыць у якасці камандуючага ўзброенымі сіламі ў Марока[4].
З 1943 па 1949 быў павераным у картэсах, а таксама кіраўніком Вышэйшага савета ваеннай юстыцыі[5]. Выступаў за рэстаўрацыю манархіі[6]. У 1949 годзе на некаторы час, у сувязі з адсутнасцю Франсіска Франка, быў рэгентам краіны[7].
Абвінавачванні
правіцьБыў адным з 35 высокапастаўленых чыноўнікаў рэжыму Франка, пасмяротна абвінавачаных у 2008 годзе Нацыянальным судому у здзяйсненні шматлікіх злачынств у часы грамадзянскай вайны і ў першыя гады рэжыму[8][9][10].
Крыніцы
правіць- ↑ а б Miguel Ponte y Manso de Zúñiga // http://dbe.rah.es/biografias/miguel-ponte-y-manso-de-zuniga
- ↑ CSIC: Junta de Defensa Nacional.
- ↑ Gipuzkoa 1936: Los dictadores de Burgos.
- ↑ Ixent: Cronología del franquismo.
- ↑ Congreso de los Diputados: Índice histórico.
- ↑ B. de Riquer. El último Cambó, 1936-1947. Barcelona 1997, página 225.
- ↑ Geocities: Gobiernos de Franco.
- ↑ Texto del auto de 16 de octubre de 2008
- ↑ Documento: Auto del juez Garzón en que se inhibe de investigar la causa del franquismo.
- ↑ El País: Garzón reparte la causa del franquismo.
Спасылкі
правіць- Juzgado Central de Instrucción n.º 5. Audiencia Nacional (Madrid) Auto contra los líderes del franquismo.