Мікалай Карлавіч Гірс

Мікалай Карлавіч Гірс (9 (21) мая 1820—14 (26) студзеня 1895) — дзяржаўны дзеяч Расійскай імперыі, міністр замежных спраў з 1882 па 1895 год.

Мікалай Карлавіч Гірс
Міністр замежных спраў Расіі[d] 9 красавіка 1882 — 26 студзеня 1895
Папярэднік	Аляксандр Міхайлавіч Гарчакоў
Пераемнік	Аляксей Барысавіч Лабанаў-Растоўскі
Нараджэнне	21 мая 1820(1820-05-21) Радывыліў, Крамянецкі павет[d], Валынская губерня, Расійская імперыя
Смерць	26 студзеня 1895(1895-01-26) (74 гады) Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя
Месца пахавання	Сергіева Прыморская пустынь[d]
Род	Гірсы[d]
Бацька	Karl Giers[d]
Маці	Anna Lütke[d]
Жонка	Olga Kantakuzen[d]
Дзеці	Міхаіл Мікалаевіч Гірс[d], Мікалай Мікалаевіч Гірс[d] і Alexander Giers[d]
Адукацыя	Імператарскі Царскасельскі ліцэй[d]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям’і чыноўніка. Пачаў службу ў Азіяцкім дэпартаменце Міністэрства замежных спраў у 1838 годзе. З 1863 года пасланец у Персіі, з 1869 года — у Швейцарыі, 1872 года — у Швецыі. У 1875 годзе прызначаны кіраўніком Азіяцкага дэпартамента Міністэрства замежных спраў і таварышам міністра замежных спраў. Пасля Берлінскага кангрэса 1878 года, з прычыны хваробы канцлера А. М. Гарчакова, фактычна кіраваў міністэрствам. Як кіраўнік знешняй палітыкі Гірс быў выканаўцам волі Аляксандра III. Па асабістых перакананнях — прыхільнік збліжэння з Германіяй і Аўстра-Венгрыяй. Імкнуўся пазбегнуць сутыкнення і з Англіяй. Прыкладаў намаганні, каб захаваць «Саюз трох імператараў», за што быў падвергнуты нападкам з боку часткі кіруючых атыгерманскіх колаў. Узмацненне аўстра-германскай экспансіі на Блізкім Усходзе і абвастрэнне супярэчнасцяў паміж Расіяй і Германіяй вымусілі царызм пайсці на збліжэнне з Францыяй. Гірс удзельнічаў у распрацоўцы і заключэнні франка-рускага саюза.