Міхась Калінін

Міхась Калінін (27 верасня 1905, г. Люцын, Віцебская губерня — 14 лютага 1975) — беларускі мастак, педагог, грамадскі і культурны дзеяч.

Міхась Калінін
Дата нараджэння	27 верасня 1905(1905-09-27)
Месца нараджэння	Люцын, Люцынскі павет, Віцебская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	14 лютага 1975(1975-02-14) (69 гадоў)
Род дзейнасці	мастак, педагог, грамадскі дзеяч, дзеяч культуры
Месца працы	Беларускі народны тэатр
Вучоба	Люцынская дзяржаўная беларуская гімназія (1925) Дзвінская дзяржаўная беларуская гімназія (1926) Латвійская акадэмія мастацтваў
Член у	Таварыства беларускага тэатра Таварыства беларускіх вучыцялёў[d] Таварыства па культурных сувязях з народамі Усходу[d]

Біяграфія

Нарадзіўся ў г. Люцыне Віцебскай губерні (цяпер Лудза, Латвія). Вучыўся ў 1922—1925 гадах у Люцынскай беларускай гімназіі, а пасля яе закрыцця — у Дзвінскай дзяржаўнай беларускай гімназіі, якую скончыў у 1926 г. У гэтых навучальных установах па-сапраўднаму раскрыўся яго мастацкі талент. Уваходзіў у склад рэдкалегіі вучнёўскага часопіса «Ластаўка» (1923—1924), а потым быў мастаком-ілюстратарам «Школьнай працы» (1926).

У 1926 годзе стаў студэнтам Латвійскай акадэміі мастацтваў, але з-за адсутнасці матэрыяльных сродкаў правучыўся ў гэтай навучальнай установе толькі два гады. Працаваў мастаком-дэкаратарам, памочнікам рэжысёра, акцёрам у Беларускім народным тэатры, у 1931—1934 гадах настаўнікам Рыжскай беларускай асноўнай школы. У 1931 г. скончыў Беларускія настаўніцкія курсы ў Рызе. З’яўляўся актывістам беларускага культурна-асветніцкага руху, займаўся прапагандай культурнай спадчыны беларускага народа, уваходзіў у склад таварыства «Бацькаўшчына», Таварыства беларускага тэатра, Таварыства беларускіх вучыцялёў, Таварыства па культурных сувязях з народамі Усходу, заснаванага латышскім паэтам Янам Райнісам.

Творчасць

Творчая спадчына Міхася Калініна — малюнкі, акварэлі, карціны алеем, сярод якіх найбольш дасканалыя краявіды роднага прыдзвіскага краю, партрэт Уладзіміра Пігулеўскага (захоўваюцца ў Рызе ў дачкі Святланы, у прыватных зборах Беларусі і Латвіі). У 1944—1945 гг. напісаў «Дзённік салдата», які ўяўляе сабой разгорнутае мастацкае палатно штодзённага жыцця савецкіх штабістаў. Напісаны сакавіта, вобразна, з добрым веданнем рэалій ваеннага быт. Адчуваецца самацэнзура, страх, на ягоных старонках зусім не згадваюцца сябры па беларускай культурнай працы, і ўвогуле, амаль цалкам замоўчваецца міжваенны перыяд.

Літаратура

• Крывіцкія руны : вып. II. беларускі культурны мацярык у Латвіі. / уклад.. прад.м., камент. М. Казлоўскага. С. Панізьніка. — Мн.: Кнігазбор, 2017. — 452 с. — ISBN 978-985-7180-05-9.