Навасвержанскі сельсавет
Навасве́ржанскі сельсавет — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Стаўбцоўскага раёна Мінскай вобласці. Цэнтр — вёска Новы Свержань. Самы малы па плошчы сельсавет Стаўбцоўскага раёна (4721 га).
| Навасвержанскі сельсавет | |
|---|---|
| Краіна |
 Беларусь |
| Уваходзіць у | Стаўбцоўскі раён |
| Уключае | 2 населеныя пункты |
| Адміністрацыйны цэнтр | Новы Свержань |
| Дата ўтварэння | 12 кастрычніка 1940 |
| Насельніцтва (2009) | 3 365 |
| Часавы пояс | UTC+03:00 |
| Код аўтам. нумароў | 5 |
Утвораны 12 кастрычніка 1940 года ў складзе Стаўбцоўскага раёна Баранавіцкай вобласці БССР. Цэнтр — вёска Новы Свержань. З 8 студзеня 1954 года ў складзе Мінскай вобласці. 4 студзеня 1964 года да сельсавета далучана частка скасаванага Ператоцкага сельсавета. 23 снежня 2008 года цэнтр сельсавета перанесены ў аграгарадок Стары Свержань[1]. 30 кастрычніка 2009 года ў склад Залужскага сельсавета перададзены 3 населеныя пункты: аграгарадок Стары Свержань, вёскі Дразды, Ператокі[2], цэнтр сельсавета перанесены ў вёску Новы Сержань.
Насельніцтва сельсавета паводле перапісу 2009 года (5 населеных пунктаў) — 3365 чалавек[3], з іх 88,1 % — беларусы, 6,1 % — рускія, 4,3 % — палякі[4].
Зноскі
- ↑ Решение Столбцовского районного Совета депутатов от 23 декабря 2008 г. № 100 О преобразовании сельских населенных пунктов Столбцовского района в агрогородки
- ↑ Решение Минского областного Совета депутатов от 30 октября 2009 г. № 219 Об изменении административно-территориального устройства Минской области
- ↑ Колькасць насельніцтва населеных пунктаў Беларусі паводле перапісу 2009 года Архівавана 2 кастрычніка 2019.
- ↑ Этнічны склад насельніцтва сельсаветаў Беларусі паводле перапісу 2009 года
ЛітаратураПравіць
- Административно-территориальное устройство БССР: справочник: в 2 т. / Главное архивное управление при Совете Министров БССР, Институт философии и права Академии наук БССР. — Минск: «Беларусь», 1985―1987.
- Административно-территориальное устройство Республики Беларусь (1981—2010 гг.): справочник. — Минск: БелНИИДАД, 2012. — 172 с.