Паляванне на гаўляйтара

«Паляванне на гаўляйтара» (руск.: Охота на гауляйтера) — беларускі 8-серыйны тэлевізійны мастацкі фільм, зняты ў 2012 годзе на кінастудыі «Беларусьфільм» сумесна з расійскімі кінематаграфістамі.[2]

Паляванне на гаўляйтараM:
Постар фільма
Жанр драматычны тэлесерыял[d][1] і ваенны тэлесерыял[d][1]
Прадзюсар
У галоўных
ролях
Працягласць 50 хв.[1]
Год 2012
IMDb ID 2729386

Сюжэт правіць

Мінск 1970 год. Урачыстае пасяджэнне прысвечана ўзнагароджванню камсамола Беларускай ССР ордэнам Леніна. У прэзідыуме на ганаровым месцы пажылая жанчына. Гэта герой Вялікай Айчыннай вайны — Марыя Архіпава.

Адкрыць сход даецца яшчэ аднаму ганароваму госцю, Герою Савецкага Саюза Галіне Памазан — нягледзячы на доблесную ваенную біяграфію — усё яшчэ эфектнай, маладжавай жанчыне. Даведаўшыся пра прыезд Галіны, супрацоўнік дзяржбяспекі, які курыруе сход, прыходзіць у паніку — сустрэча Архіпавай з Памазан вельмі непажаданая. І насамрэч, падчас пафаснага апавядання Галіны аб пакаранні ката беларускага народа — гаўляйтара Вільгельма Краўбе, Архіпава не змагла стрымаць гнеў і накінулася на дакладчыцу. Відавочна, што ёсць яшчэ адна неафіцыйная версія ліквідацыі гаўляйтара, выканаўцамі якой з’яўляліся дзве савецкія жанчыны, сёстры па зброі, камуністка Архіпава і беспартыйная Памазан. Але КДБ старанна хавае ўсе праўдзівыя падрабязнасці гэтай аперацыі — несумненна, на тое ёсць сур’ёзныя прычыны.

Водгукі правіць

Мы не гаворым, што ў нас дакументальная гісторыя, няма вядома. Гэта ваенная драма. Канешне, яна толькі заснавана на тых падзеях, якія толькі паслужылі крыніцай натхнення для напісання сцэнарыя. Многае мы дадалі ад сябе для таго, каб больш раскрыць характары. Гэта дзве галоўныя гераіні, якія для мяне ўвасабляюць дзве розныя філасофіі жыцця: Марыя Машкова — гэта «жанчына барацьбы», а Заваратнюк — гэта «жанчына дома». Дзве такія розныя жыццёвыя пазіцыі, вось яны сутыкаюцца вакол адной дэтэктыўнай лініі. Вядома, мы не спрабуем прытрымлівацца дакументальнага адлюстравання, якой была сапраўдная Алена Мазанік. Яна ў нас такая далікатная для таго, каб ёй цяжэй было выжываць. Мы нават змянілі прозвішчы для таго, каб нас глядач не спрабаваў меркаваць па дакументах. Для мяне гэтая гісторыя цікавая тым, што там можна нарадзіць у гледачах спрэчкі: хто мае рацыю, хто вінаваты. Чым больш у гледачоў будзе спрэчак, тым лепей я выканаў сваю задачу.

— Режиссёр О. Базилов для передачи «Культурные люди» (Беларусь 1), ноябрь 2011[3]

Насамрэч я вельмі даўно хацела згуляць гэтую жанчыну. І два гады палявала ўжо за гэтым сцэнарам. Па-сапраўднаму палявала. І калі ўжо я сутыкнулася з вось гэтым сцэнарам, я абсалютна проста захварэла і зразумела, што яе ніхто не сыграе, яе сыграю толькі я. Сама гістарычная падзея яна настолькі магутная, настолькі яркая… і самі персоны. Тут няма добрых і няма дрэнных, выключаючы, вядома, сам факт фашызму. Што такое герой увогуле, што штурхае чалавека на нейкі гераічны ўчынак? Ды нічога не штурхае яго, раптам проста так склаліся абставіны, і ён гэта робіць, не адчуваючы сябе героем і не атрымліваючы ад гэтага задавальнення. Мая гераіня здзяйсняе подзвіг не ад таго, што яна радзіму любіла, за Сталіна рвалася, фактычна па нашай версіі. Усё не таму што, а насуперак, увесь час пярэкруты, і няма адказаў, як няма адказаў па-сапраўднаму насамрэч ні ў чым. Такую ролю атрымаць — гэта не часта ў жыцці здараецца, і чыста па-чалавечы для мяне вельмі важна было ў гэтай гісторыі сказаць дзякуй і нейкі такі паклон перадаць тым людзям, хто… Вы самі разумееце.

— Актриса А. Заворотнюк для передачи «Кинопробы» (Беларусь-ТВ), ноябрь 2011[4]

Заўвагі правіць

  1. а б в Internet Movie Database — 1990.
  2. Охота на гауляйтера (2012) (руск.). Кино-театр.ру[ru]. Архівавана з першакрыніцы 27 жніўня 2022. Праверана 27 чэрвеня 2023.
  3. Белтелерадиокомпания. Режиссёр О. Базилов для передачи «Культурные люди» (Беларусь 1), ноябрь 2011. Архівавана з першакрыніцы 23 верасня 2016. Праверана 30 верасня 2017.
  4. Беларусь-ТВ. Актриса А. Заворотнюк для передачи «Кинопробы» (Беларусь-ТВ), ноябрь 2011. Архівавана з першакрыніцы 17 красавіка 2016. Праверана 30 верасня 2017.

Спасылкі правіць