Плюса
Плю́са (руск.: Плю́сса)[2] — рака ў Пскоўскай і Ленінградскай абласцях Расіі, правы прыток ракі Нарва.
| Плюса | |
|---|---|
| руск. Плюсса | |
 | |
| Характарыстыка | |
| Даўжыня | 281 км |
| Басейн | 6 650 км² |
| Расход вады | 46,3[1] м³/с (каля горада Сланцы) |
| Вадацёк | |
| Выток | Заплюскія азёры |
| • Каардынаты | 58°24′57″ пн. ш. 29°42′18″ у. д.HGЯO |
| Вусце | Нарва |
| • Месцазнаходжанне | Нарвенскае вадасховішча |
| • Каардынаты | 59°14′58″ пн. ш. 28°09′15″ у. д.HGЯO |
| Ухіл ракі | 0,14[1] м/км |
| Размяшчэнне | |
| Водная сістэма | Нарва → Фінскі заліў → Балтыйскае мора |
| Краіна | |
| Рэгіёны | Пскоўская вобласць, Ленінградская вобласць |
| Код у ДВР | 01030000412102000026703 |
  выток  вусце |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Даўжыня ракі 281 км, плошча вадазбору — 6550 км². Сярэдні расход вады каля горада Сланцы складае 46,3[1] м³/с. Сярэдні аб’ём сцёку 1,461[1] км³/год. Сярэдні нахіл воднай паверхні 0,14[1] м/км. Выцякае з т. зв. Заплюскіх азёр і сеткі асушальных каналаў каля пасёлка Заплюссе. Раней пачыналася з Заплюскага возера, якое пасля меліярацыйных работ абмялела і падзялілася на некалькі дробных вадаёмаў, якія пазначаюцца на картах як Заплюскія азёры. Цячэ спачатку пераважна на захад, затым каля пасёлка Добручы паварочвае на поўнач. Упадае ў Нарвенскае вадасховішча на поўнач ад горада Сланцы. Да ўтварэння вадасховішча, упадала непасрэдна ў раку Нарву. Рэчышча Плюсы звілістае, каля горада Сланцы парожыстае[1]. Берагі ў верхнім і ніжнім цячэнні вышынёй 3—6 м, бліжэй да вусця паніжаюцца[1]. Замярзае ў лістападзе—снежні, вызваляецца ад лёду ў канцы красавіка — пачатку мая.
Прытокі Плюсы: Амуга, Песнеца, Курэйка, Пагуба, Чорная, Сяберка, Люта, Яня (Яна), Крапівенка, Вейнка, Руя і інш.[3] Густата рачной сеткі ў басейне ракі 0,64[1] км/км².
На рацэ горад Сланцы, гарадскі пасёлак Плюса, сяло Ляды і іншыя населеныя пункты.
Зноскі
- ↑ а б в г д е ё ж Научно-популярная энциклопедия «Вода России» (руск.)
- ↑ Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 337. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
- ↑ Река Плюсса (Плюсса-еги) // Государственный водный реестр РФ (руск.)
Літаратура
правіць- Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 337. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)