Самуіл Іосіфавіч Алёшын

Самуіл Іосіфавіч Алёшын (руск.: Самуил Иосифович Алёшин; сапраўднае прозвішча — Катляр; 8 [21] ліпеня 1913, Замбраў, Царства Польскае, Расійская імперыя — 27 лютага 2008, Масква, Расія) — савецкі пісьменнік і драматург, сатырык, мемуарыст.

Самуіл Іосіфавіч Алёшын
Род дзейнасці	пісьменнік, драматург, сатырык
Дата нараджэння	8 (21) ліпеня 1913 ці 21 ліпеня 1913(1913-07-21)
Месца нараджэння	Замбраў, Замброўскі павет, Падляскае ваяводства, Польшча
Дата смерці	27 лютага 2008(2008-02-27) (94 гады)
Месца смерці	Масква, Расія
Месца пахавання	Вастракоўскія могілкі[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР  Расія
Месца працы	Вышэйшыя курсы сцэнарыстаў і рэжысёраў
Альма-матар	Ваенная акадэмія бранятанкавых войскаў[d]
Член у	Саюз пісьменнікаў СССР
Прыналежнасць	СССР
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і прэміі

Біяграфія

Нарадзіўся ў Замбраве ў Царстве Польскім (цяпер у Польшчы) у яўрэйскай сям’і ўрача Іосіфа Абрамовіча Катляра (1879—1927) і настаўніцы Клары Самойлаўны Катляр (1880—1956). Сям’я пераехала ў Маскву ў пачатку 1914 года.

У 1930 годзе паступіў у Аўтатрактарны інстытут, які ў 1932 годзе быў пераўтвораны ў Ваенную акадэмію матарызацыі і механізацыі РСЧА. У 1935 годзе скончыў прамысловы факультэт акадэміі, працаваў у НАТІ, адначасова пісаў апавяданні. У 1936 годзе быў арыштаваны брат Самуіла Эмануіл, а ён сам выключаны з камсамола за страту пільнасці.

Некаторы час слухаў лекцыі ў Вячэрнім літаратурным інстытуце, затым браў кансультацыі ў Л. І. Цімафеева, з якім на ўсё жыццё захаваў сяброўскія адносіны. Пачаў друкавацца ў 1940 годзе. У час Вялікай Айчыннай вайны быў інжынерам танкавых войскаў, знаходзіўся на Сталінградскім фронце. Пасля вайны працягваў працаваць у НАТІ, стаў начальнікам лабараторыі, абараніў дысертацыю. Заняўся драматургіяй, першая пастаўленая п’еса — «Дырэктар» (1950). У 1952 годзе звольніўся з працы, займаўся літаратурнай працай.

Член СП СССР (1954).

Чытаў курс лекцый «Майстэрства кінадраматурга» на сцэнарным аддзяленні Вышэйшых курсаў сцэнарыстаў і рэжысёраў. Пахаваны ў Маскве на Вастракоўскіх могілках.

Жонка — Зоя Аляксееўна Любарская (1915—1989).