Сядзібна-паркавы комплекс О’Руркаў

Сядзібна-паркавы комплекс О’Руркаў — сядзібна-паркавы комплекс ва Уселюбе.

Славутасць
Сядзібна-паркавы комплекс О’Руркаў
Сядзібны дом у 2011 годзе
Сядзібны дом у 2011 годзе
53°43′15″ пн. ш. 25°48′11″ у. д.HGЯO
Краіна
Месцазнаходжанне
Архітэктурны стыль класіцызм
Заснавальнік Іосіф Карнілавіч О'Рурк
Статус Ахоўная шыльда гісторыка-культурнай каштоўнасці Рэспублікі Беларусь. Гісторыка-культурная каштоўнасць Беларусі, шыфр 412Г000464шыфр 412Г000464
Map
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гісторыя правіць

 
Сядзіба ў пачатку XX ст.

Сядзіба з відам на раку Плісу пабудавана Іосіфам О’Руркам у 2-й палове XIX ст. Адпавядала традыцыям позняга класіцызму. З усходняга боку да сядзібы вяла пад’язная алея, з заходняга — знаходзілася капліца, з паўднёвага — парк плошчай каля 10 га, які перасякалі шматлікія прагулачныя алеі і дарожкі.

 
Жылы дом

Апошнім уладальнікам ся­дзібы быў граф Карл Мар’ян Аляксандр О’Рурк (1864—1946), мясцовыя жыхары называлі яго граф Караль. Карл Мар’ян быў жанаты з графіняй Марыяй з Тышкевічаў, якая памерла ў Варшаве ў 1926 годзе, дзяцей у шлюбе не было.

Парк правіць

 
Заходняя алея ў пейзажнай частцы парку
 
Усходняя алея ў рэгулярнай частцы парку

Сядзібны парк закладзены ў XIX ст. Узор паркавага мастацтва пейзажнага стылю. Помнік прыроды рэспубліканскага значэння[1].

Плошча парку складае 11 га. На паўночным усходзе на ўзвышшы стаяў сядзібны дом (не збярогся), на ўсход ад яго была рэгулярная частка парку, на захад — пейзажная з вялікім лугам, вадаёмамі, дэкаратыўнымі групамі і асобнымі дрэвамі. На беразе вялікага штучнага вадаёма пастаўлены новы сядзібны дом, разбіты пладовы сад[1].

Парк добра збярогся. Кампазіцыя парку заснавана на кальцавых дарожках-маршрутах. У дрэвастоі больш за 30 відаў дрэў і кустоў, з экзотаў растуць піхта сібірская, лістоўніца еўрапейская, арэх шэры і інш[1].

Зноскі

  1. а б в Уселюбскі парк // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 5. Стаўраструм — Яшчур / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1986. — 583 с., іл. — 10 000 экз.

Літаратура правіць

Спасылкі правіць