Тамара Шакірава
Тамара Халімаўна Шакірава (Ганіева; 26 лістапада 1955, Ташкент — 22 лютага 2012, Ташкент) — савецкая і ўзбекская актрыса кіно, Заслужаная артыстка Узбекскай ССР (1983), лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Узбекскай ССР (1983).
| Тамара Шакірава | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 26 лістапада 1955[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 22 лютага 2012[1] (56 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Муж | Атабек Хатамавіч Ганіеў |
| Дзеці | Rayhon[d] |
| Адукацыя | |
| Прафесія | актрыса, мастак-мультыплікатар |
| IMDb | ID 0787681 |
Біяграфія
правіцьТамара Ганіева (нар. Шакірава) 26 лістапада 1955 года ў Ташкенце (Узбекская ССР). Пачала здымацца ў кіно, быўшы 14-гадовай школьніцай, згуляўшы ў 1970 годзе эпізадычную ролю студэнткі ў фільме рэжысёра Анатоля Кабулава «Сляпы дождж» (1970).
Пасля гэтага шмат здымалася, стварыўшы цэлы шэраг запамінальных жаночых вобразаў («Гэта было ў Кокандзе», «Харэзмійская легенда», «Семург», «Вогненныя дарогі»)[2].
З 1973 года працавала актрысай на кінастудыі «Узбекфільм». Скончыла завочнае аддзяленне акцёрскага факультэта Ташкенцкага тэатральна-мастацкага інстытута імя А. Астроўскага (1974—1976, цяпер Дзяржаўны Інстытут мастацтваў Узбекістана).
Памерла ад раку 22 лютага 2012 года[3].
Сям’я
правіцьМуж — Атабек Ганіеў (нар. 1985), унук вядомага савецкага і ўзбекскага кінарэжысёра Набі Ганіева. Ад іх шлюбу нарадзіліся: Райхон (род. 1978; пасля стала спявачкай эстрады і актрысай, папулярнай ва Узбекістане і за яго межамі) і малодшая Насіба Нігманава (Шакірава) (нар. 1994; урач-педыятр).
Узнагароды
правіць- Дзяржаўная прэмія Узбекскай ССР імя Хамзы «За выкананне жаночых вобразаў» у фільмах" Ленінградцы, дзеці мае" і «Непакорлівая» (1983).
- Заслужаная артыстка Узбекскай ССР (1983).
Фільмаграфія
правіць- 1970 — Сляпы дождж — эпізод
- 1970 — Пад пякучым сонцам
- 1970 — Інтэграл — нявеста
- 1971 — Без страху — Гульсара
- 1971 — Тут праходзіць мяжа — нявеста Амана
- 1972 — Семург — Зубейда
- 1973 — Мой добры чалавек — Саіда
- 1973 — Уцёкі з цемры — Рана (дублявала Валянціна Тэжык)
- 1974 — Абу Райхан Беруні — Зарын Гіс, дачка Кабуса
- 1974 — Галоўны дзень — Тамара
- 1975 — Вышэй толькі аблокі
- 1975 — Кароткія сустрэчы на доўгай вайне — Гульшод
- 1976 — Сёмы джын — Фіруза, дачка Падышаха
- 1977 — Дом пад гарачым сонцам — Айдзін
- 1977 — Гэта было ў Какандзе — Халіма
- 1978 — Харэзмійская легенда — Маліка
- 1978—1984 — Вогненныя дарогі — Юлдузхон, мачаха Зубейды (агучыла Наталля Гвоздзікава)
- 1979 — Шэрае дыханне дракона / Des Drachens grauer Atem (ГДР) — Сатханасаі
- 1979 — Паветраныя пешаходы — Заміра
- 1980 — Ленінградцы, дзеці мае… — Хадзіча
- 1980 — Сёмая пятніца — Азіза
- 1981 — Непакорлівая — Джумагуль
- 1983 — На перавале не страляць! — Фаціма, пляменніца цётачкі Хафіят
- 1983 — Пароль — «Гатэль Рэгіна» — Халніса
- 1983 — Сямейныя таямніцы (Таджыкфільм) — Дзільбар
- 1985 — Скралі жаніха — (Азербайджанфільм) — Нігяр
- 1986 — Алмазны пояс — Вазіра
- 1988 — Пейзаж вачыма спрынтара — Даміра
- 1988 — Пачвара ці нехта іншы
- 1989 — Кодэкс маўчання
- 1989 — Сын
- 1990 — Ултуган
- 1991 — Жалезны мужчына
- 1991 — Смерць пракурора — Халіма Базіева, пракурор
- 1992 — Аліф Лейла (Узбекістан, Індыя)
- 1992 — Маклер (Узбекістан)
- 1993 — Анёл у агні (Узбекістан)
- 1993 — Чырвоны цягнік (Азербайджанфільм)
- 1997 — Я хачу (Узбекістан, Японія)
- 1998 — Чароўная малая з залатым сэрцам (Узбекістан)
Зноскі
- ↑ а б Person Profile // Internet Movie Database — 1990. Праверана 20 ліпеня 2016.
- ↑ Творческие портреты. Тамара Шакирова.. Архівавана з першакрыніцы 27 лютага 2012. Праверана 24 лютага 2012.
- ↑ Умерла Заслуженная артистка Узбекистана Шакирова Тамара Халимовна