Уладзімір Данілавіч Чарнаморац
Уладзімір Данілавіч Чарнаморац (1924, Караказелеўка — 30.11.1943, Гомельская вобласць) — савецкі вайсковец, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза, разведчык 32-га гвардзейскага стралковага палка, гвардыі чырвонаармеец.
Уладзімір Данілавіч Чарнаморац | |
---|---|
Дата нараджэння | 1924 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 30 лістапада 1943 |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Прыналежнасць | СССР |
Гады службы | 1942—1943 |
Званне |
|
Бітвы/войны | Вялікая Айчынная вайна |
Узнагароды і званні |
Біяграфія
правіцьНарадзіўся ў 1924 годзе ў вёсцы Караказелеўка цяпер Новаўкраінскага раёна Кіраваградскай вобласці. Украінец. Адукацыя няпоўная сярэдняя. Працаваў у калгасе. У 1940 годзе паступіў у школу фабрычна-заводскага вучнёўства ў горадзе Харкаў. Пры набліжэнні фронту быў эвакуіраваны ў горад Куйбышаў.
У 1942 годзе прызваны ў шэрагі Чырвонай Арміі. У складзе маршавай роты ў чэрвені 1943 года прыбыў у дзеючую армію і быў залічаны стралком 7-й роты 32-га гвардзейскага стралковага палка 12-й гвардзейскай стралковай дывізіі 61-й арміі Бранскага фронту. Першае баявое хрышчэнне атрымаў 5 ліпеня 1943 года ў раёне пасёлка Выганаўскі Болхаўскага раёна Арлоўскай вобласці. У гэтым баі ён знішчыў пяць праціўнікаў, з іх траіх у рукапашнай сутычцы. У далейшым удзельнічаў у разгроме болхаўскай групоўкі праціўніка ў ходзе Арлоўскай аперацыі.
У верасні 1943 года пасля папаўнення ў рэзерве 61-я армія была ўключана ў склад Цэнтральнага фронту і ўдзельнічала ў Чарнігаўска-Прыпяцкай аперацыі, у якой вяла наступальныя баі на поўначы ад Чарнігава і 26 верасня 1943 года выйшла да Дняпра ў раёне пасёлка Любеч. Са складу 32-га гвардзейскага стралковага палка была сфарміравана штурмавая група колькасцю 67 чалавек пад камандаваннем гвардыі капітана А. М. Дзянісава. У складзе групы быў і разведчык гвардыі чырвонаармеец Чарнаморац.
У ноч на 29 верасня перадавы атрад скрытна пераправіўся на востраў пасярэдзіне ракі і, знішчыўшы ў рукапашнай сутычцы каля 30 праціўнікаў, захапіў яго. Штурм быў настолькі імклівым, што праціўнікі не паспелі прыбраць масток ад вострава на правы бераг. Скарыстаўшыся ім, група хутка перабралася на процілеглы бок і атакавала ворага. У выніку рукапашнай сутычкі праціўнік быў выбіты з першай траншэі, нясучы вялікія страты. У гэтым баі гвардыі чырвонаармеец Чарнаморац прыкладам і гранатамі асабіста знішчыў звыш 35 праціўнікаў. Праціўнік распачаў чатыры масіраваныя контратакі, але дэсантнікі паспяхова іх адбілі і ўтрымалі плацдарм да падыходу падмацавання.
У канцы кастрычніка 1943 года 12-ю гвардзейскую стралковую дывізію перакінулі на поўнач па Дняпры на Радульскі плацдарм, адкуль яна вяла наступленне на мазырскім накірунку. У адным з баёў 30 лістапада 1943 года. Д. Чарнаморац загінуў.
Пахаваны ў брацкай магіле ў раёне вёскі Аўцюцэвічы Калінкавіцкага раёна Гомельскай вобласці.
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 15 студзеня 1944 года за мужнасць, адвагу і гераізм гвардыі чырвонаармеец Чарнаморац Уладзімір Данілавіч удастоены звання Героя Савецкага Саюза[1].
Узнагароджаны ордэнам Леніна, медалём «За адвагу».
Мемарыяльная дошка ўстаноўлена ў вёсцы Грыгораўка Новаўкраінскага раёна.
Зноскі
- ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 15 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 23 января (№ 4 (264)). — С. 1.
Літаратура
правіць- Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1988. — Т. 2 /Любов — Ящук/. — 863 с. — 100 000 экз. — ISBN 5-203-00536-2.
- Подвиги во имя Отчизны. Харьков, 1974.
Спасылкі
правіцьУладзімір Данілавіч Чарнаморац на сайце «Героі краіны»