Цэнтральны дом афіцэраў (Мінск)

Цэнтральны Дом афіцэраў Узброеных Сіл Рэспублікі Беларусь ў Мінску (першапачаткова Дом Чырвонай Арміі) — помнік савецкага постканструктывізму[1] міжваеннага перыяду аўтарства Іосіфа Лангбарда.

Дом культуры
Цэнтральны дом афіцэраў
Акружны Дом афiцераў
53°54′08,24″ пн. ш. 27°33′51,56″ у. д.HGЯO
Краіна  Беларусь
Горад Сцяг Мінска Мінск; вул. Чырвонаармейская, 3
Архітэктурны стыль Постканструктывізм[1]
Архітэктар Іосіф Рыгоравіч Лангбард
Дата заснавання 1939
Будаўніцтва 19341939 гады
Статус Ахоўная шыльда гісторыка-культурнай каштоўнасці Рэспублікі Беларусь. Гісторыка-культурная каштоўнасць Беларусі, шыфр 712Г000268шыфр 712Г000268
Map
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Будаўніцтва Дому Чырвонай Арміі было распачата ў 1934 годзе на месцы колішняга архіерэйскага падвор'я ў Мінску на колішняй вуліцы Скобелеўскай (цяпер Чырвонаармейскай). Новы гмах узводзіўся з выкарыстаннем падмуркаў і сценаў былога падвор'я, таму збудаванне мае цікавае вырашэнне: галоўны фасад упрыгожаны магутнымі паўкруглымі пілястрамі на флангах мае два магутныя рызаліты. Унутры будынка размешчана вялікая колькасць досыць прасторных памяшканняў: тэатральная зала, кіназала, басейн (першы ў Мінску) і іншыя.

У студзені 1946 года ў Доме афіцэраў праходізілі пасяджэнні судовага працэсу над нямецкімі ваеннымі злачынцамі.

Фотагалерэя

правіць

Зноскі

  1. а б А.С. Шамрук. Архітэктура Беларусі XX-пачатку XXI ст.:эвалюцыя стыляў і мастацкіх канцэпцый = Архитектура Беларуси XX-начала XXI в.:эволюция стилей и художественных концепций. — Мн.: Белорус. Наука, 2007. — 335 с. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-08-0868-4.

Літаратура

правіць
  • Архітэктура Беларусі : энцыкл. давед. – Мн., 1993. – С. 49.
  • Беларуская энцыклапедыя. Т. 6. – Мн., 1998.
  • Республика Беларусь. Т. 3 : энциклопедия. – Мн., 2005.

Спасылкі

правіць