Шчацінкабрухі

Шчацінкабру́х (Chaetogaster) — род малашчацінкавых чарвей.

Шчацінкабрухі
Шчацінкабрух смаўжовы (Chaetogaster limnaei) на шчупальцы балацяніка звычайнага (Lymnaea stagnalis).
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Жывёлы Падцарства:  Эўметазоі Без рангу:  Двухбакова-сіметрычныя Без рангу:  Першаснаротыя Надтып:  Спіральныя Тып:  Кольчатыя чэрві Клас:  Clitellata Сямейства:  Tubificidae Падсямейства:  Наідыды Род:  Шчацінкабрух
Міжнародная навуковая назва
Chaetogaster Von Baer, 1827
Выявы на Вікісховішчы ITIS   68934 NCBI   74726

Апісанне

Цела (даўжыня 10—25 мм) прадаўгаватае, празрыстае. бледна-ружовае. Складаецца з 10—15 членікаў (сегментаў) з шчацінкамі на брушку (адсюль назва). Галаўная лопасць не развіта. Маюць другасную поласць цела, рот і мускулістую глотку, здольную часткова выпучвацца вонкава і захопліваць здабычу.

Пашырэнне

У сусветнай фаўне адрозніваецца некалькі прэснаводных відаў. На Беларусі пашыраны шчацінкабрух празрысты (Chaetogaster diaphanous) і шчацінкабрух смаўжовы (Chaetogaster limnaei).

Асаблівасці біялогіі

Жывуць на дне вадаёмаў, на водных раслінах, на ракавінах, паверхні цела, у дыхальнай поласці, як сужыцелі, нахлебнікі (камепсалы) прэснаводных смаўжоў — балацянікаў (Lymnaeidae), фізаў (Physidae), катушак (Planorbidae). Пераважна драпежнікі, кормяцца буйнымі прасцейшымі, калаўроткамі, дробнымі ракападобнымі і інш. Здабычу заглынаюць цалкам.

Размнажэнне пераважна вегетатыўнае — з утварэннем «ланцужкоў» з 2—5 асобін.

Шчацінкабрухі — корм для рыб.

Літаратура

• Гладкая Р. Шчацінкабрух // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 5. Стаўраструм — Яшчур / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1986. — 583 с., іл. — 10 000 экз.