Юрый Гедыгольд
Юрый Гедыгольд, Гедыголд, Гедыгоўт, Дэдыголд (згадваецца ад 1401 – памёр каля 1435) — літоўскі баярын, маршалак надворны Вітаўта (1401), ваявода кіеўскі да 1411, староста падольскі ад 1415, ваявода віленскі ад 1425 ці раней да 1432.
| Юрый Гедыгольд | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
|||||||
| Папярэднік | Войцех Манівід | ||||||
| Пераемнік | Ян Даўгірд | ||||||
| Нараджэнне | XIV стагоддзе | ||||||
| Смерць | 1435 | ||||||
| Месца пахавання | |||||||
| Род | Гедыгольдавічы[d] | ||||||
| Бацька | Кайлікін[d] | ||||||
| Дзеці | Пётр Сенька Гедыгольдавіч | ||||||
Сын Кайлікіна (Гайлігіна), брат Войцеха Манівіда. Быў жанаты з Анастасіяй, меў сына Пятра Сеньку.
Падчас феадальнай вайны першапачаткова падтрымліваў Свідрыгайлу. Пры замаху на жыццё апошняга ў Ашмянах ў 1432 быў у ліку малога атраду, разам з якім Свідрыгайла збег да Полацка. У бітве пад Ашмянамі 8 снежня 1432 патрапіў у палон да Жыгімонта Кейстутавіча. Тады ж быў пазбаўлены ваяводскай пасады. Пазней прызнаў уладу Жыгімонта і сведчыў на ягоных дакументах ў якасці пана на Вішнёве да 1435[1]; недзе ў тым часе, імаверна, памер.
Зноскі
- ↑ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji wileńskiej, nr 139.
ЛітаратураПравіць
- Semkowicz W. O litewskich rodach bojarskich zbratanych ze szlachtą polską w Horodle r.1413. Miesięcznik Heraldyczny. Organ Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie. R.6 1913, nr 11-12
- Peltz W. Ród Giedygołda i jego majętności. Z dziejów tworzenia się wielkiej własności ziemskiej w Wielkim Księstwie Litewskim w XV wieku // «Zeszyty Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Historia» 1971, z. 11, s. 23-44.