Шырока распаўсюджана вырошчванне ячменю звычайнага (Hordeum vulgare), іншыя віды апрацоўвацца зрэдку або растуць у дзікім выглядзе. Некаторыя вырошчваюць у якасці дэкаратыўных раслін, напрыклад, Hordeum jubatum.
Зерне ячменю ў цяперашні час шырока выкарыстоўваюць для харчовых, тэхнічных і кармавых мэтаў, у тым ліку ў піваварнай прамысловасці, пры вытворчасці пярловых і ячных круп. Ячмень адносіцца да найкаштоўнейшых канцэнтраваных кармоў для жывёл, бо ўтрымлівае паўнавартасны бялок, багаты крахмалам. У Расіі на кармавыя мэты выкарыстоўваюць да 70 % ячменю[4].
Зноскі
- Регель Р. Э. Ячмени с гладкими остями // Труды Бюро по прикладной ботанике. 1908. Т. 1. Вып. 1/2. — С. 5—85.
- Регель Р. Э. Протеин в зерне русского ячменя // Труды Бюро по прикладной ботанике. 1909. Т. 2. № 8/9. — С. 349—568.
- Орлов А. А. Ячмень // Культурная флора СССР. 1936. Т. 2. — С. 97—332.
- Невский С. А. Материалы к познанию дикорастущих ячменей // Труды Ботанического института Академии наук СССР. 1941. Сер. I. Вып. 5. — С. 64—255.
- Ячмень // Культурная флора СССР. Т. 2. Ч. 2. / Ред. В. Д. Кобылянский, М. В. Лукьянова. — Л.: Агропромиздат. Ленингр. отд-ние, 1990.