Верхні бок крылаў звычайна чырвона-буры з чорнымі плямамі, размешчанымі ў перавязках. Ніжні бок задніх крылаў са светла-жоўтымі плямамі. У многіх відаў ніжні бок, як правіла, з перламутравымі плямамі, палямі ці перавязямі (адкуль назвы многіх відаў роду). У самцоў на верхнім баку пярэдніх крылах уздоўж жылак звычайна знаходзяцца андраканіяльныя палі.
Пярэднія крылы са злёгку ўвагнутым або роўным вонкавым краем. Край задніх крылаў хвалісты. Жылкі R1, R2 не галінуюцца і бяруць пачатак ад цэнтральнай ячэйкі. Жылкі R3, R4, R5 маюць агульны ствол, які таксама пачынаецца ад цэнтральнай ячэйкі. На задніх крылах жылка M3 і жылка Cu1 адыходзяць ад цэнтральнай ячэйкі з адной кропкі.
Вусені цыліндрычныя, з 6 радамі валасістых шыпоў; звычайна жывуць паасобку на фіялках.
Палеарктычны род, які ўключае каля 20 — 25 відаў.
- Argynnis adippe (Denis & Schiffermüller, 1775)
- Argynnis aglaja (Linnaeus, 1758)
- Argynnis alexandra Ménetries, 1832
- Argynnis anadyomene Felder & Felder, 1862
- Argynnis argyrospilata Kotzsch, 1938
- Argynnis auresiana Fruhstorfer, 1908
- Argynnis childreni Gray, 1831
- Argynnis clara Blanchard, 1844
- Argynnis coreana Butler, 1882
- Argynnis coredippe Leech, 1893
- Argynnis elisa Godart, 1823
- Argynnis hyperbius Linnaeus, 1763
- Argynnis jainadeva Moore, 1864
|
- Argynnis kamala Moore, 1857
- Argynnis laodice (Pallas, 1771)
- Argynnis lyauteyi (Oberthür, 1920)
- Argynnis nerippe Felder & Felder, 1862
- Argynnis niobe (Linnaeus, 1758)
- Argynnis pandora (Denis & Schiffermüller, 1775)
- Argynnis paphia (Linnaeus, 1758)
- Argynnis ruslana Motschulsky, 1866
- Argynnis sagana (Doubleday, 1847)
- Argynnis vorax Butler, 1871
- Argynnis xipe Grum-Grshimailo, 1891
- Argynnis zenobia Leech, 1890
|
