Цела даўжынёй 5 — 150, шырынёй 0,028 — 0,5 мм, ніткападобнае, укрытае шчыльнай кутыкулай[1]. Кішэчнік мае выгляд прамой цыліндрычнай трубкі, выдзяляльная сістэма — 2 бакавыя ўнутрыклетачныя каналы, нервовая — каляглотачнае кольца з нервовымі стваламі. Полавая сумка ў самцоў развіта слаба або адсутнічае (характэрная прыкмета). Раздзельнаполыя. Адкладваюць яйцы[1].
Пашыраны амаль па ўсім зямным шары[1].
Паразітуюць пераважна ў дыхальных шляхах аленяў, авечак, коз, зайцоў, трусоў (дэфінітыўныя, ці канчатковыя, гаспадары). Прамежкавыя гаспадары ў развіцці — наземныя малюскі[1]. Канчатковыя гаспадары заражаюцца пры ўжыванні кармоў, забруджаных інвазіўнымі лічынкамі[1].
У сямействе вылучаюць наступныя роды[2]:
- Cystocaulus Schulz et al., 1933
- Dukerostrongylus Dinnik & Boev, 1982
- Elaphostrongylus Cameron, 1931
- Imparispiculus Luo Jianzhong, Duo Jiecaidan & Chen Gang, 1988
- Muellerius Cameron, 1927
- Neostrongylus Gebauer, 1932
- Orthostrongylus Dougherty & Goble, 1946
- Parelaphostrongylus Boev & Schultz, 1950
- Pneumocaulus Schulz & Andreeva, 1948
- Pneumostrongylus Mönnig, 1932
- Protostrongylus Kamensky, 1905
- Skrjabinocaulus Boev & Sulimov, 1963
- Spiculocaulus Schulz, Orlov & Kutass, 1933
- Umingmakstrongylus Hoberg, Polley, Gunn & Nishi, 1995
- Varestrongylus Bhalerao, 1932
