Ёзас фон Хеерынг

Германскі генерал

Ё́зас фон Хе́ерынг (ням.: Josias von Heeringen; 9 сакавіка 1850, Касель — 9 кастрычніка 1926, Берлін-Шарлотэнбург) — германскі ваенны дзеяч, генерал-палкоўнік.

Ёзас фон Хеерынг
ням.: Josias von Heeringen
Генерал Ёзас фон Хеерынг у 1914 годзе
Генерал Ёзас фон Хеерынг у 1914 годзе
Нараджэнне 9 сакавіка 1850(1850-03-09)[1]
Смерць 9 кастрычніка 1926(1926-10-09)[1] (76 гадоў)
Месца пахавання
Ваенная служба
Гады службы 18671918
Прыналежнасць  Германская імперыя
Род войскаў Пяхота
Званне
Генерал-палкоўнік
Генерал-палкоўнік
Генерал-палкоўнік
Камандаваў 22-я пяхотная дывізія
II корпус
7-я армія
Бітвы Першая сусветная вайна
Узнагароды
Ордэн «Pour le Mérite»
Ордэн «Pour le Mérite»
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

правіць

Нарадзіўся ў Касселе ў Электараце Гесэн. Пасля працяглай ваеннай кар’еры ён стаў маёрам Ваеннага міністэрства Прусіі. З 1892 па 1895 год ён быў кіраўніком аддзела ў Генеральным штабе. У 1898 годзе ён быў узведзены ў званне генерал-маёра і быў прызначаны кіраўніком аддзела арміі ў Ваенным міністэрстве.

У 1901 годзе яму было прысвоена званне генерал-лейтэнант, а ў 1903 годзе быў прызначаны начальнікам 22-й дывізіі.[3] У 1906 годзе ён быў узведзены ў генералы пяхоты, а таксама прызначан камандуючым II армейскага корпуса, штаб-кватэра якога знаходзілася ў Штэціне. З 1909 па 1913 ён быў Прускім ваенным міністрам, а затым стаў генеральным інспектарам II-й армейскай інспекцыі са штаб-кватэрай у Берліне.

Першая сусветная вайна

правіць

З пачаткам Першай сусветнай вайны ён быў прызначаны камандуючым 7-й арміі, утворанай на базе падначаленай яму інспекцыі, якая паслужыла прынадай для французскага наступлення ў Германію — ён паспяхова абараніў Эльзас-Латарынгію падчас Бітвы пры Мюльгаўзене, за якую ён быў узнагароджаны ордэнам Pour le Mérite (28 жніўня 1915 года), а 28 жніўня 1916 года ён атрымаў дубовыя галіны да яго.[4] Ён камандаваў 7-й арміяй да 1916 года, калі ён быў прызначаны камандуючым прыбярэжнай абароны, дзе ў званні генерал-палкоўніка і сустрэў канец вайны.

У перыяд з 1918 па 1926 год ён быў прэзідэнтам ветэранскай арганізацыі. З верасня 1914 года — ганаровы грамадзянін Каселя.

Ён памёр 9 кастрычніка 1926 года ў Берлін-Шарлотэнбургу.

Зноскі

  1. а б Deutsche Nationalbibliothek Record #117509760 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 9 красавіка 2014.
  2. Deutsche Nationalbibliothek Record #117509760 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 10 снежня 2014.
  3. Пруская Машына. Праверана 27 October 2012.
  4. Pour le Mérite. Праверана 27 October 2012.

Літаратура

правіць

Спасылкі

правіць