Іван Львовіч Баратынскі

(пам .1530-я) князь, збег з Масквы ў Літву

Іван Львовіч Баратынскі (? — да 1537) — князь.

Іван Львовіч Баратынскі
Смерць не раней за 1533 і не пазней за 1537
Род Баратынскія[1]
Бацька Леў Аляксандравіч Баратынскі[d]
Жонка N Вязынская[d][1]
Дзеці Аўдоцця з Баратынскіх[d][2], Іван Іванавіч Баратынскі[d][1], Мікалай Іванавіч Баратынскі[d][1], Багдан Іванавіч Баратынскі[d][1], Яська Іванавіч Баратынскі[d][1], Ганна з Баратынскіх[d][2] і Палонія з Баратынскіх[d][2]

Біяграфія

правіць

Паходзіў з роду князёў Баратынскіх. Нарадзіўся ў сям’і Льва, сына Аляксандра Андрэевіча Баратынскага, заснавальніка роду.

Збег з Масквы на Літву; звароту ягонай жонкі, якая засталася ў Маскве, патрабуе кароль Жыгімонт. Баратынскі атрымаў у 1509 годзе 30 бочак жыта, а ў 1516 годзе — прывілей на дзве пусткі, Некрашэўшчыну i Міткоўшчыну ў Мейшагольскім павеце; падобны прывілей на пустыя землі ў тым жа павеце ён атрымаў таксама ў 1522 годзе. У 1525 годзе ён меў судовую справу з князем Свірскім за закладзеныя тым Кабыльнікі, а ў наступным з яго знялі абвінавачванне ў здрадзе. У перапісе шляхты 1528 года запісана, што даваў у войска 8 коней; у 1529 годзе атрымаў пусткі Місеўшчыну i Шчапанаўшчыну ў Мейшагольскім павеце.

У 1533 годзе выдаў сваю дачку Аўдоццю за князя Цімафея (Юр’евіча) Сакалінскага, даючы ёй у пасаг двор у Мейшаголе i 50 коп грошай. З прывілея князю Андрэю Азярэцкаму на Дусяты 1546 года вынікае, што гэты маёнтак раней трымаў князь Іван Баратынскі, аднак гэтую ўзгадку можна аднесці i да ягонага сына.

Ужо не жыў у 1537 годзе, у гэтым годзе яго сын князь Іван Іванавіч меў справу ca сваім шваграм князем Сакалінскім аб пасагу жонкі апошняга. З гэтай судовай справы, узноўленай у 1542 годзе, вынікае, што князь Іван Львовіч Баратынскі меў за жонку дачку князя Яна Вязынскага (Вяземскага), якая атрымала ў спадчыну Пірошыцы ў Сенскім павеце. З ёю меў сыноў: Івана, Багдана, Міска (Мікалая) i Яську (Яшка, Якуб?) — князёў Баратынскіх i трох дачок. Дочкі: Аўдоцця, жонка князя Цімафея Юр’евіча Сакалінскага, Ганна, жонка Андрэя Длускага, i Палонія.

Літаратура

правіць

Спасылкі

правіць
  1. а б в г д е Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. WolffWarszawa: 1895. — С. 8.
  2. а б в Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. WolffWarszawa: 1895. — С. 8–9.