Іван Мештравіч
Іван Ме́штравіч (вымаўленне ), (харв.: Ivan Meštrović,15 жніўня 1883, Урполье, Аўстра-Венгрыя (цяпер Харватыя) — 16 студзеня 1962, Саўт-Бенд, штат Індыяна) — харвацкі скульптар і архітэктар.
| Іван Мештравіч | |
|---|---|
 | |
| Дата нараджэння | 15 жніўня 1883[1][2][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 15 студзеня 1962 (78 гадоў) ці 16 студзеня 1962[4][5] (78 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Дзеці | Mate Meštrović[d] |
| Альма-матар | |
| Месца працы | |
| Член у | |
| Працаваў у гарадах | Заграб[7] |
| Узнагароды |
 |
| mdc.hr/mestrovic (харв.) (англ.) | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
БіяграфіяПравіць
Іван Мештравіч нарадзіўся ў 1883 годзе ў Славоніі ў невялікім пасёлку Урполье непадалёк ад Джакава, у сям’і каменячосаў. З дзяцінства адрозніваўся выдатнымі мастацкімі здольнасцямі. Навучаўся спачатку ў Спліце ў Харальда Білініча; потым, у 1901—1905 гадах — у Вене, у Акадэміі мастацтваў. У маладосці Мештравіч займаўся таксама жывапісам, аднак затым сканцэнтраваўся на скульптуры, галоўным чынам, на партрэтнай. Пасля заканчэння вучобы жыў спачатку ў Італіі, затым у Парыжы, дзе пазнаёміўся з Агюстам Радэнам, які высока ацаніў талент маладога скульптара, а таксама з Маёлем і Бурдэлем. Падчас Першай сусветнай вайны быў адным з удзельнікаў Югаславянскага камітэта ў Лондане, які змагаўся за незалежнасць паўднёвых славян ад Аўстра-Венгрыі. Пасля заканчэння вайны вярнуўся на радзіму. У 1922 г. стаў дырэктарам Акадэміі мастацтваў у Заграбе.
На 1920-30-я гады прыйшоўся пік творчай актыўнасці Мештравіча, у гэты час ён стварыў большую частку сваіх знакамітых скульптур.
Пасля пачатку Другой сусветнай вайны быў арыштаваны ўсташамі, — аднак, у 1942 г., пры садзейнічанні Ватыкана, вызвалены і змог з’ехаць у Швейцарыю. у 1947 г. пераехаў у ЗША. У 1954 годзе атрымаў амерыканскае грамадзянства. Выкладаў у амерыканскіх універсітэтах. Пахаваны на радзіме, у маўзалеі, праект якога Мештравіч стварыў сам, у вёсцы Атавіцы непадалёк ад Дрніша.
Свой дом у Спліце і размешчаныя ў ім працы аўтар у 1952 завяшчаў рэспубліцы Югаславія. У наш час у ім функцыянуе музей Івана Мештравіча.
ПрацыПравіць
Найбольш вядомыя творы Мештравіча:
Помнікі:
- Гргур Нінскі, Спліт
- Ёсіп Юрай Штросмаер, Заграб
- Помнік невядомаму герою на гары Авала, Бялград
- Манумент перамогі ў крэпасці Калемегдан, Бялград
- Святазар Мілеціч, Нові-Сад
- Пётр II Петравіч Негаш, Лоўчан, Чарнагорыя
- Нікола Тэсла, Бялград і Заграб
- Марка Маруліч, Спліт
- Гісторыя харватаў, Народны музей, Бялград (копія перад будынкам Заграбскага ўніверсітэта)
- Фантан «Крыніца жыцця» ля Харвацкага нацыянальнага тэатра ў Заграбе;
- Статуі індзейцаў у Гранд-парку, Чыкага
- Мілая Гойсаліч, Оміш
Збудаванні:
- Кашталет, перабудаваная Мештравічам старадаўняя сядзіба, Каштала
- Маўзалей Негаша на гары Лоўчан, Чарнагорыя
- Маўзалей Мештравічаў, Атавіцы.
- Маўзалей сямейства Рачыч, Цаўтат
- Галерэя
Помнік Ніколу Тэслу
Заграб
_1.jpg)
Зноскі
- ↑ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
- ↑ Ivan Meštrovic // Benezit Dictionary of Artists — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7 Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Ivan Meštrović // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Library of Congress Authorities — Library of Congress. Праверана 24 студзеня 2020.
- ↑ The Fine Art Archive — 2003. Праверана 1 красавіка 2021.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #118828215 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 31 снежня 2014.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #118828215 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 сакавіка 2015.
ЛітаратураПравіць
- Тупицын И. К. Иван Мештрович. — М., 1967. (руск.)
СпасылкіПравіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Іван Мештравіч- Сайт Фонду Мештравіча (англ.), (харв.)
- Фатаграфіі прац Мештравіча
