Абры́ў — схіл рачной даліны, берагоў мора, ракі, возера, вадасховішча, яра стромкасцю больш за 55°, вышынёй (глыбінёй) ад некалькіх да дзесяткаў метраў. На фарміраванне абрыва ўплываюць тэктанічныя рухі, працэсы абразіі (кліф), эрозіі (рачныя тэрасы) і інш. Пры замаруджванні ці спыненні гэтых працэсаў абрыў траціць стромкасць і паступова ператвараецца ў пакаты схіл.

Белыя скалы Дуўра

На Беларусі абрывы часцей бываюць на сугліністых і лёсападобных грунтах, радзей на месцах знаходжання былых вялікіх прыледавіковых азёраў.

Літаратура правіць

Спасылкі правіць